Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2013

Vespa


 
posted by cindaki at 11:01 π.μ., | 2 comments
Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2011

...το αναπάντεχο...

...είναι το ωραίο, αυτό που δεν περιμένεις να ζήσεις, να πηγαίνεις εκεί που σε καίει η φωτιά...

... μου είπε ένας φίλος και συμφώνησα!

Η ζωή μας είναι πάρα πολύ δύσκολη. Και κάθε μέρα δυσκολεύει όλο και περισσότερο. Δυστυχώς. Αλλά αν αφεθείς να τη ζήσεις, τότε μόνο μπορείς να βιώσεις τις εκπλήξεις που σου ετοιμάζει σε κάθε στροφή! Μπορεί να είναι άσχημες. Μπορεί όμως και όχι!


Και αν μένεις κλειστός στο καβούκι σου, στην προσπάθεια σου να προστατευτείς, τελικά καταλήγεις να τα χάνεις όλα... Και είναι τόσο κρίμα ρε φίλε!


 
posted by cindaki at 8:22 μ.μ., | 4 comments
Τρίτη, Νοεμβρίου 01, 2011

1.11.11

 
posted by cindaki at 12:31 π.μ., | 11 comments
Σάββατο, Οκτωβρίου 29, 2011

7 for me...

Η αγαπημένη μου φίλη tradescadia με προσκάλεσε να πω 7 αλήθειες για μένα! Η χαρά μου είναι απίστευτη, κυρίως γιατί μετά από 2 χρόνια ουσιαστικής απουσίας, είμαι πάλι παρούσα!

1. Τα τελευταία 2 χρόνια μου έλειψε αφάνταστα το blogging, αλλά είχα ξεμείνει από έμπνευση...

2. Λατρεύω να πηγαίνω μόνη σινεμά!

3. Εχμμμ... μπορώ να μεθύσω με 1,5 μπύρα...

4. Είμαι ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος που έχω γνωρίσει, ever!

5. Όσο ρεαλίστρια και αν είμαι, τρελαίνομαι για ευαίσθητες ρομαντικές ταινίες, όπως το Holiday!!!

6. Κάθε φορά που παίρνω τον μισθό μου, το πρώτο πράγμα που αγοράζω είναι Mickey Mouse, Asterix ή Lucky Luke!!!

7. Όταν βασιλεύει ο ήλιος, είναι η αγαπημένη μου ώρα...


Επειδή λείπω καιρό και δεν ξέρω ποιός μπορεί να το δει, προσκαλώ όποιον γουστάρει να μας αποκαλύψει τις αλήθειες του!
 
posted by cindaki at 12:43 μ.μ., | 9 comments
Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2011

Συνήθως...


... ένα τέτοιο πρωινό του Οκτώβρη, θα έπινα τον καφέ μου, σκεπτόμενη ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα (η τρέλλα μου!), ποιά ταινία θα δω στον κινηματογράφο, τι θα κάνω στα γενέθλια που πλησιάζουν, πόσο ωραία περνάω παρόλες τις δυσκολίες, γιατί είναι στο DNA μου να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο... Αλλά...

... αλλά όταν ακούς για παιδιά που λιποθυμούν από την ασιτία, όταν ακούς για πατεράδες που αυτοκτονούν, όταν όλα γύρω σου πάνε κατά διαόλου... τότε πως να νιώσεις; Αγανακτισμένος; Ναι, και; Το δήλωσες... τώρα τι κάνεις; Τώρα πώς να κοιτάξεις τα παιδικά μάτια που σε κοιτάζουν και σου τρυπάνε την καρδιά?...

Θα πεις, όλα αυτά υπάρχουν εδώ και χρόνια γύρω μας, τώρα σε έπιασε ο πόνος;
Όχι, τα έβλεπα και τα βλέπω όλα, δεν εθελοτυφλώ!
Αλλά τώρα πια... πνίγομαι...
 
posted by cindaki at 12:37 μ.μ., | 6 comments
Τρίτη, Νοεμβρίου 02, 2010

Μα είσαι...




... ακόμα παιδί.


Πως να δεχτείς τον χαμό της?



 
posted by cindaki at 7:30 μ.μ., | 2 comments
Σάββατο, Οκτωβρίου 09, 2010

Καλημέρα!

Να μαι πάλι εδώ, στο λημέρι μου!
Χαίρομαι πολύ που βρίσκω παλιούς φίλους ακόμα εδώ τριγύρω! Αλλά χαίρομαι που συναντώ και νέους! Επειδή απείχα όλο αυτό το διάστημα, είχα ξεχάσει πόσο όμορφα ένιωθα γράφοντας...




 
posted by cindaki at 12:01 μ.μ., | 9 comments
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 17, 2009

Κι έτσι...

... ξυπνάς μια μέρα και γύρω σου φθινόπωρο.
Ο ήλιος ακόμα ζεσταίνει, τη ζακέτα την κρατάς στο χέρι...
Το καταλαβαίνεις όμως, το νιώθεις. Κυρίως γιατί φθινοπωριάζει στην καρδιά σου...

Αυτήν η εποχή πάντα με μελαγχολούσε...
 
posted by cindaki at 10:19 π.μ., | 5 comments
Τρίτη, Αυγούστου 04, 2009

Πριν περίπου...

... 10 χρόνια, της επιτέθηκε ένα λυκόσκυλο.
Έτσι, πήραν την απόφαση να ξορκίσουν τους παλιούς της φόβους!

Δύο απογεύματα μετά γυρνούσαν σπίτι με ένα πανέμορφο θηλυκό αγγλικό μπουλντόγκ, 2 μηνών.
Ένιωθε πολύ περίεργα. Δεν ήταν σίγουρη πως πράξανε σωστά. Είχαν σκεφτεί βέβαια όλες τις ευθύνες που πια αποκτούσαν, όλα έγιναν συνειδητά, αλλά ήταν τρομαγμένη. Κοίταζε αυτό το κουτάβι με τα μεγάλα μάτια και ήθελε να βάλει τα κλάματα!
Κι αυτό το καημένο όμως ήταν τρομαγμένο. Όλο το βράδυ είχε διάρροια από το σοκ της αλλαγής. Ήθελε όμως να εξερευνήσει όλο αυτό το χώρο που ξαφνικά έβλεπε μπροστά της!
Δεν ήξερε τι να κάνει. Πήγαινε να τη χαϊδέψει και η μικρή έφευγε μακριά.
Το πρώτο της βράδυ κοιμήθηκε έξω από την κρεβατοκάμαρα.
Γκρίνιαξε πάρα πολύ λίγο αλλά σχεδόν αμέσως αποκοιμήθηκε.
Η Σόφη κοιμήθηκε ελάχιστα.
Το πρωί που ξύπνησε η σκυλίτσα ήταν πολύ πιο θαρραλέα! Είχε διάθεση για παιχνίδι! Πήγαινε πάνω στη Σόφη για να παίξει αλλά η Σόφη φοβόταν και μαζευόταν στον καναπέ!!!!
Τα είχε παίξει! Δεν ήθελε ποτέ να μείνει μόνη της στο σπίτι μαζί της!

...Αυτό κράτησε μόνο 2 μέρες. Ξαφνικά ανακάλυψε την σπιρτάδα στα μάτια της! Ξαφνικά πλημμύρισε με τόση αγάπη, που δεν το πίστευε πως μπορεί να νιώσει έτσι για ένα ζώο! Στην αρχή μάθαιναν η μία την άλλη, μα όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ δενόταν μεταξύ τους! Και τώρα, 10 μήνες μετά, δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή της ημέρας από το πρωϊνό ξύπνημα, που την περιμένει να της δείξει τη χαρά της! Που πάει η Σόφη τουαλέτα και κάθεται στα πόδια της απαιτώντας χάδια! Που κάνουν μαζί μπάνιο! Που φέρνει το κόκκαλο της για παιχνίδι! Που βγαίνουν βόλτα και όλοι την χαζεύουν! Που περιμένει να ξαπλώσει η Σόφη στον καναπέ και να έρθει να ξαπλώσει στην αγκαλιά της!



*Αφιερωμένο στην Αλίσια μας που σε λίγες μέρες κλείνει 1 χρόνο ζωής!!!

 
posted by cindaki at 2:15 μ.μ., | 6 comments
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 17, 2008

Καλό δρόμο...

... street spirit...

 
posted by cindaki at 11:32 π.μ., | 0 comments