sofi-k

Επιτέλους, ήρθε η Παρασκευή!
Πάντα χαίρομαι όταν έρχεται η Παρασκευή! (Τι φοβερό σας είπα πάλι, ε;)

Αλλά σήμερα είναι μια ξεχωριστή Παρασκευή, γιατί σε μερικές ώρες παίρνω το καράβι και την κάνω για τη Σύρο! Δεν έχω ξαναπάει και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη! Πολύ χαρούμενη όμως!

Σας φιλώ όλους και τα λέμε από βδομάδα!
Θα μου λείψετε!!!

...πέρασαν και οι εκλογές.
Όπως πέρασαν και οι πυρκαγιές, όπως περνάνε χρόνια τώρα τόσα άλλα.
Έτσι είναι η ζωή μας. Ξεχνάμε, βολευόμαστε, πάμε παρακάτω. Δεν υπάρχουν πια ηθικοί φραγμοί. Η οργή καταλαγιάζει εύκολα. Τα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η μνήμη του Έλληνα είναι τόσο μικρή, ίσως όμως να 'ναι για καλό.

Γιατί αλλιώς ίσως να μην αντέχαμε τόση βλακεία γύρω μας και μέσα μας...
Ένα σωρό νέα πράγματα έρχονται,
όλο και κάτι θα βρούμε να γεμίσουμε τις ζωές μας. Καλλιτεχνικά, πολιτικά, σκάνδαλα...


Με στάχτες και αποκαΐδια θα ασχολούμαστε;

Υπάρχει στην εταιρία μία κυρία γύρω στα 50.
Είναι παρατηρημένο πως κάνει μπάνιο 1 φορά στις 15 ημέρες.

Στην αρχή της εβδομάδας, όλα είναι καλά.
Κατά τη διάρκεια της, αρχίζεις να νιώθεις μια δυσωδία.
Στην αρχή της δεύτερης, η κατάσταση επιδεινώνεται.

Κάποια στιγμή, κάποιος πολύ ευγενικά, της είπε ότι δεν είναι σωστό αυτό και ότι πρέπει να προσέχει την καθαριότητα της. Το αποτέλεσμα ήταν το εξής:

Στην αρχή της εβδομάδας όλα είναι καλά.
Κατά τη διάρκεια της αρχίζεις να νιώθεις τη δυσωδία.
Στην αρχή της δεύτερης η κατάσταση ξεφεύγει.

Κι αυτό γιατί, αντί να πλυθεί, απλά προσθέτει πάνω από τη βρωμιά αποσμητικό να καλύψει τα ακάλυπτα! Η μπόχα αφόρητη! Στο τέλος δε και της δεύτερης βδομάδας η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική! Η εταιρία μοιάζει να είναι βγαλμένη από καρτούν! Αυτή περνάει κουνώντας πέρα δώθε σαν Pepe Le Pew ανέμελος την ουρά του και όλοι οι υπόλοιποι, ο ένας μετά τον άλλον πέφτουμε λιπόθυμοι!

Και μάλιστα συμβαίνει και το εξής: αν περάσει από δίπλα σου κι εσύ εκείνη την ώρα τσιμπάς κάτι, στέκεται δίπλα σου περιμένοντας να της προσφέρεις κομμάτι της λιχουδιάς σου! Και τι κάνεις τότε; Αναγκαστικά δίνεις για να αποφύγεις τα χειρότερα, όπως εγκεφαλική βλάβη από την μπόχα?...

...πάνω στο βράχο.

Ένιωθε τις σταγόνες τις θάλασσας να της παγώνουν το πρόσωπο, αλλά δεν ήθελε να φύγει.
Ήθελε εκεί,
να απολαύσει τις τελευταίες στιγμές του καλοκαιριού
και εκεί,
να καλοσωρίσει το φθινόπωρο.
Εκεί,
να αφήσει όλες τις πικρές σκέψεις.

Φεύγοντας, όλα θα ήταν διαφορετικά.
Ανυπομονούσε γι' αυτό, αλλά δε βιαζόταν να φύγει. Όλα θέλουν το χρόνο τους.

Χαμογέλασε!...

φωτο flickr, χρήστης: iseethemoon

Σήμερα είπαν ότι ίσως να δροσίσει λίγο. Άντε να δούμε. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που ανυπομονώ γι' αυτό! Μάλλον αυτό το καλοκαίρι με κούρασε λιγάκι. Αν και πέρασα καλά, δεν παραπονιέμαι. Γενικά είμαι καλόβολος άνθρωπος και τελικά δεν ξέρω πόσο καλό είναι αυτό ή όχι. Πάντως με βοηθάει να περνάω καλά με μικροπράγματα. Μπορεί να μην πήγα ούτε φέτος σε χλιδάτα ξενοδοχεία, να μην έκανα ούτε φέτος διακοπές σε κάποιο νησί, αλλά δεν παραπονιέμαι. Τουλάχιστον είδα την μισή Πελοπόννησο όπως ήταν πριν καεί. Κάτι δεν είναι κι αυτό;


Και λίγες μέρες μετά, όλα επέστρεψαν στα συνηθισμένα: συζητήσεις για τις εκλογές, αντιπαραθέσεις, καυγάδες στα παράθυρα. Έχω μια απορία: αυτοί οι άνθρωποι νοιάζονται μόνο για μια θέση εξουσίας; Πρέπει να είναι πολύ εθιστική εμπειρία. Δεν εξηγείται αλλιώς η συμπεριφορά τους. Νιώθω τόσο μικρή απέναντι τους. Δεν ξέρω πια με ποιον τρόπο μπορεί να ακουστεί η φωνή μου. Διαδηλώνω, ψηφίζω, φωνάζω. Αλλά ΤΙΠΟΤΑ δεν αλλάζει. Είμαι στεναχωρημένη. Την τελευταία εβδομάδα είδα 2 φορές το ίδιο όνειρο: ότι βρισκόμουν στο χωριό Σέτα και έβλεπα τη φωτιά να έρχεται κατα πάνω μου να με κατασπαράξει. Δυστυχώς για πολλούς, αυτό δεν ήταν απλά ένα όνειρο...

Γυρνάω από τη δουλειά κουρασμένη και πεινασμένη και στο τελευταίο φανάρι πριν το σπίτι μου περιμένω περίπου ένα τέταρτο. Ο τροχονόμος διευκόλυνε τη διέλευση γιατί θα περνούσε από την Κηφισίας κάποιος υπουργός. Ίσως κι αυτός να πήγαινε σπίτι του,. Ίσως κι αυτός να ήταν πεινασμένος. (Αν και πολύ αμφιβάλλω για το πόσο πεινασμένοι από πραγματικό φαί είναι όλοι αυτοί...). Αυτός βλέπεις είναι ανώτερος άνθρωπος. Έχει περισσότερη αξία από εμένα και το δικό μου στομάχι. Τσατίζομαι και ο τροχονόμος το καταλαβαίνει. Μου ρίχνει ένα βλέμμα απαξίωσης. Μου κόβεται η όρεξη.
Η Ελλάδα με έχει κουράσει.
Οι άνθρωποι με έχουν κουράσει.
...
Φεύγει και η φίλη μου η Ρένια για την Σύρο. Ναι, πλέον την αισθάνομαι φίλη μου, αφού χαίρομαι με την χαρά της και στεναχωριέμαι με τη θλίψη της. Και θα μου λείψει, ακόμα κι αν τη βλέπω σχεδόν κάθε 2ο σαββατοκύριακο...

Θέλω να δροσίσει, να φύγουν μακριά για λίγο όλες οι σκέψεις που με βαραίνουν. Να κάτσει για τα καλά η στάχτη.
Να με πάρεις αγκαλιά και η ζεστή σοκολάτα που μου υποσχέθηκες να ζεστάνει τα μέσα μου. Να κλείσω τα μάτια και να δω πράσινα όνειρα. Έστω κι αν είναι όνειρα...