Τρίτη, Αυγούστου 04, 2009

Πριν περίπου...

... 10 χρόνια, της επιτέθηκε ένα λυκόσκυλο.
Έτσι, πήραν την απόφαση να ξορκίσουν τους παλιούς της φόβους!

Δύο απογεύματα μετά γυρνούσαν σπίτι με ένα πανέμορφο θηλυκό αγγλικό μπουλντόγκ, 2 μηνών.
Ένιωθε πολύ περίεργα. Δεν ήταν σίγουρη πως πράξανε σωστά. Είχαν σκεφτεί βέβαια όλες τις ευθύνες που πια αποκτούσαν, όλα έγιναν συνειδητά, αλλά ήταν τρομαγμένη. Κοίταζε αυτό το κουτάβι με τα μεγάλα μάτια και ήθελε να βάλει τα κλάματα!
Κι αυτό το καημένο όμως ήταν τρομαγμένο. Όλο το βράδυ είχε διάρροια από το σοκ της αλλαγής. Ήθελε όμως να εξερευνήσει όλο αυτό το χώρο που ξαφνικά έβλεπε μπροστά της!
Δεν ήξερε τι να κάνει. Πήγαινε να τη χαϊδέψει και η μικρή έφευγε μακριά.
Το πρώτο της βράδυ κοιμήθηκε έξω από την κρεβατοκάμαρα.
Γκρίνιαξε πάρα πολύ λίγο αλλά σχεδόν αμέσως αποκοιμήθηκε.
Η Σόφη κοιμήθηκε ελάχιστα.
Το πρωί που ξύπνησε η σκυλίτσα ήταν πολύ πιο θαρραλέα! Είχε διάθεση για παιχνίδι! Πήγαινε πάνω στη Σόφη για να παίξει αλλά η Σόφη φοβόταν και μαζευόταν στον καναπέ!!!!
Τα είχε παίξει! Δεν ήθελε ποτέ να μείνει μόνη της στο σπίτι μαζί της!

...Αυτό κράτησε μόνο 2 μέρες. Ξαφνικά ανακάλυψε την σπιρτάδα στα μάτια της! Ξαφνικά πλημμύρισε με τόση αγάπη, που δεν το πίστευε πως μπορεί να νιώσει έτσι για ένα ζώο! Στην αρχή μάθαιναν η μία την άλλη, μα όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ δενόταν μεταξύ τους! Και τώρα, 10 μήνες μετά, δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή της ημέρας από το πρωϊνό ξύπνημα, που την περιμένει να της δείξει τη χαρά της! Που πάει η Σόφη τουαλέτα και κάθεται στα πόδια της απαιτώντας χάδια! Που κάνουν μαζί μπάνιο! Που φέρνει το κόκκαλο της για παιχνίδι! Που βγαίνουν βόλτα και όλοι την χαζεύουν! Που περιμένει να ξαπλώσει η Σόφη στον καναπέ και να έρθει να ξαπλώσει στην αγκαλιά της!



*Αφιερωμένο στην Αλίσια μας που σε λίγες μέρες κλείνει 1 χρόνο ζωής!!!

 
posted by cindaki at 2:15 μ.μ., |

6 Comments:

Ένας σκύλος δίνει τόση αγάπη που δεν υπήρχε περίπτωση να μην δεθούν μεταξύ τους!!! Να το χαίρεστε και να τα εκατοστίσει!!!!
Ωχ! Η Σόφη! Ωχ! Η Αλίσια!! Όλοι πάλι εδώ...Χρόνια σου πολλά αλίσια. Φιλιά από τον νιόνιο.. :P
Ετσι ακριβώς βρέθηκε και το Ονειρο στο σπίτι μας.
Τα φοβόμουν εγώ.
Ούρλιαζα κάθε φορά που με πλησίαζε σκύλος μέχρι που ο πατέρας μου είπε "δεν πάει άλλο" και περιμάζεψε το πρώτο δυστυχισμένο και κακοποιημένο ζωάκι που βρέθηκε στο δρόμο του.
Πριν ένα μήνα περίπου μας έφυγε.
15 χρόνια έζησε στην αγκαλιά μου.
Όποιος δεν έχει ζήσει με σκύλο, δεν πρόκειται ποτέ να ζήσει αυτό το μεγαλείο.
Και τον λυπάμαι αφάνταστα...
Να τα κατοστήσει η σκυλίτσα σου! Γλυκύτατη!
Μπράβο, χαίρομαι για δυο λόγους και καλώς σε βρίσκω.
Γιατί βρήκα εδώ άλλη μια φιλόζωη, (να χαίρεσαι την Αλίσια -δυο έχουμε στο Γλαραίϊκο), αλλά και γιατί σκόνταψα στο αγαπημένο μου patsiour-άκι
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ακριβώς έτσι, όποιος δεν έχει ζήσει με σκύλο δεν ξέρει πώς είναι.