Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2011

Συνήθως...


... ένα τέτοιο πρωινό του Οκτώβρη, θα έπινα τον καφέ μου, σκεπτόμενη ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα (η τρέλλα μου!), ποιά ταινία θα δω στον κινηματογράφο, τι θα κάνω στα γενέθλια που πλησιάζουν, πόσο ωραία περνάω παρόλες τις δυσκολίες, γιατί είναι στο DNA μου να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο... Αλλά...

... αλλά όταν ακούς για παιδιά που λιποθυμούν από την ασιτία, όταν ακούς για πατεράδες που αυτοκτονούν, όταν όλα γύρω σου πάνε κατά διαόλου... τότε πως να νιώσεις; Αγανακτισμένος; Ναι, και; Το δήλωσες... τώρα τι κάνεις; Τώρα πώς να κοιτάξεις τα παιδικά μάτια που σε κοιτάζουν και σου τρυπάνε την καρδιά?...

Θα πεις, όλα αυτά υπάρχουν εδώ και χρόνια γύρω μας, τώρα σε έπιασε ο πόνος;
Όχι, τα έβλεπα και τα βλέπω όλα, δεν εθελοτυφλώ!
Αλλά τώρα πια... πνίγομαι...
 
posted by cindaki at 12:37 μ.μ., |

6 Comments:

« back home | Δημοσίευση σχολίου
  At Δευτέρα, Οκτωβρίου 17, 2011 12:35:00 μ.μ. Blogger philos said:
Πρέπει να μπούμε εδώ για να δούμε πως νιώθεις;
Καλή εβδομάδα και συνεχίζουμε να ελπίζουμε!
:)
  At Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2011 6:32:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
Τα παλιά στέκια είναι τα καλύτερα phile μου! Σ' ευχαριστώ που πέρασες!!!

Συνεχίζουμε να ελπίζουμε, αν σταματήσουμε είμαστε "νεκροί"...
  At Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2011 7:55:00 μ.μ. Blogger iLiAs said:
χαιρομαι που ειδα σχολιο σου...
να 'σαι καλα που δεν με ξεχνας :)
μην χανεσαι :)

να προσεχεις :)
  At Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2011 8:26:00 μ.μ. Blogger ❤ said:
καλως την

φιλια!
  At Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2011 10:02:00 μ.μ. Blogger iLiAs said:
καλο ξημερωμα sofi :)
  At Παρασκευή, Οκτωβρίου 21, 2011 3:13:00 μ.μ. Blogger Φανή said:
χαιρεται χαιρεται :)

Σε μια συγκεντρωση κατω στο συνταγμα τις προαλλες, ενας κυριουλης κρατουσε ψηλα ενα χαρτονι που πανω του ειχε γραψει με στυλο "ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ"
Μεσα σε τοσα συνθηματα, σε τοσα πανο, αυτο το χαρτονι με εκανε να ανατριχιασω..


« back home | Δημοσίευση σχολίου