Σάββατο, Φεβρουαρίου 16, 2008
Πέταξε...
... την τσάντα της στο πάτωμα και ξάπλωσε στον καναπέ. Το κεφάλι της κόντευε να σπάσει. Τόση ένταση, τόσες σκέψεις, την τρέλαιναν… Θα ήθελε για λίγο να μην μπορεί να σκεφτεί τίποτα. Να τα σβήσει όλα. Να μπορούσε να κοιμηθεί έστω για λίγο. Να ξεκουράσει το μυαλό της. Και τι καλά να έβλεπε στον ύπνο της κάποια λύση! Δεν είχε νιώσει ξανά τόσο μπερδεμένη. Αλλά όχι… τώρα που το ξανασκεφτόταν, ναι, είχε νιώσει! Προσπάθησε να θυμηθεί τι έκανε τότε. Είχε βρει τη λύση; Άρχισε να θυμάται, τότε είχε ρισκάρει. Είχε τολμήσει. Αλλά πάλι τότε ήταν διαφορετικά… Τότε ήταν μόνη της. Ελεύθερη. Η πρώτη φορά στη ζωή της που ήταν πραγματικά ελεύθερη! Ενώ τώρα ήταν εγκλωβισμένη. Αυτό την τρέλαινε. Αυτός ο εγκλωβισμός…
