Κυριακή, Σεπτεμβρίου 02, 2007

Μπήκε ο Σεπτέμβρης...



Σήμερα είπαν ότι ίσως να δροσίσει λίγο. Άντε να δούμε. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που ανυπομονώ γι' αυτό! Μάλλον αυτό το καλοκαίρι με κούρασε λιγάκι. Αν και πέρασα καλά, δεν παραπονιέμαι. Γενικά είμαι καλόβολος άνθρωπος και τελικά δεν ξέρω πόσο καλό είναι αυτό ή όχι. Πάντως με βοηθάει να περνάω καλά με μικροπράγματα. Μπορεί να μην πήγα ούτε φέτος σε χλιδάτα ξενοδοχεία, να μην έκανα ούτε φέτος διακοπές σε κάποιο νησί, αλλά δεν παραπονιέμαι. Τουλάχιστον είδα την μισή Πελοπόννησο όπως ήταν πριν καεί. Κάτι δεν είναι κι αυτό;

Ναι, γενικά δεν παραπονιέμαι.
Με την μεγάλη όμως καταστροφή εξαιτίας των πυρκαγιών, βγήκε από μέσα μου μεγάλη οργή. Τόσοι νεκροί, τέτοια φυσική καταστροφή...

Και λίγες μέρες μετά, όλα επέστρεψαν στα συνηθισμένα: συζητήσεις για τις εκλογές, αντιπαραθέσεις, καυγάδες στα παράθυρα. Έχω μια απορία: αυτοί οι άνθρωποι νοιάζονται μόνο για μια θέση εξουσίας; Πρέπει να είναι πολύ εθιστική εμπειρία. Δεν εξηγείται αλλιώς η συμπεριφορά τους. Νιώθω τόσο μικρή απέναντι τους. Δεν ξέρω πια με ποιον τρόπο μπορεί να ακουστεί η φωνή μου. Διαδηλώνω, ψηφίζω, φωνάζω. Αλλά ΤΙΠΟΤΑ δεν αλλάζει. Είμαι στεναχωρημένη. Την τελευταία εβδομάδα είδα 2 φορές το ίδιο όνειρο: ότι βρισκόμουν στο χωριό Σέτα και έβλεπα τη φωτιά να έρχεται κατα πάνω μου να με κατασπαράξει. Δυστυχώς για πολλούς, αυτό δεν ήταν απλά ένα όνειρο...

Γυρνάω από τη δουλειά κουρασμένη και πεινασμένη και στο τελευταίο φανάρι πριν το σπίτι μου περιμένω περίπου ένα τέταρτο. Ο τροχονόμος διευκόλυνε τη διέλευση γιατί θα περνούσε από την Κηφισίας κάποιος υπουργός. Ίσως κι αυτός να πήγαινε σπίτι του,. Ίσως κι αυτός να ήταν πεινασμένος. (Αν και πολύ αμφιβάλλω για το πόσο πεινασμένοι από πραγματικό φαί είναι όλοι αυτοί...). Αυτός βλέπεις είναι ανώτερος άνθρωπος. Έχει περισσότερη αξία από εμένα και το δικό μου στομάχι. Τσατίζομαι και ο τροχονόμος το καταλαβαίνει. Μου ρίχνει ένα βλέμμα απαξίωσης. Μου κόβεται η όρεξη.
Η Ελλάδα με έχει κουράσει.
Οι άνθρωποι με έχουν κουράσει.
...
Φεύγει και η φίλη μου η Ρένια για την Σύρο. Ναι, πλέον την αισθάνομαι φίλη μου, αφού χαίρομαι με την χαρά της και στεναχωριέμαι με τη θλίψη της. Και θα μου λείψει, ακόμα κι αν τη βλέπω σχεδόν κάθε 2ο σαββατοκύριακο...

Θέλω να δροσίσει, να φύγουν μακριά για λίγο όλες οι σκέψεις που με βαραίνουν. Να κάτσει για τα καλά η στάχτη.
Να με πάρεις αγκαλιά και η ζεστή σοκολάτα που μου υποσχέθηκες να ζεστάνει τα μέσα μου. Να κλείσω τα μάτια και να δω πράσινα όνειρα. Έστω κι αν είναι όνειρα...
 
posted by cindaki at 4:08 μ.μ., |

23 Comments:

αααχ,ποσο συμφωνω μαζι σου...και αυτο που με εξοργιζει περισσοτερο ειναι οτι βγαινουν στα παραθυρα και σφαζονται πανω απο την καμμενη γη...ντροπη και ελεος...
Μιας που έρχεται το Φθινόπωρο,

λέω να διώξουμε τα ρούχα από πάνω μας

και να ξεπλυθούμε σε μια βροχή.

Για ανανέωση.

(Μεταφορικά το λέω ε;).

Και ναι, τα μεγάλα πνεύματα συναντούνται!!! (την ίδια φωτό ανεβάσαμε!!!).

http://sosetodentro.blogspot.com
Έξω μπουμπουνίζει και πρώτη φορά στη ζωή μου δε φοβάμαι, αλλά νιώθω ανακούφιση!

mad2luv, δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Ποντάρουν στην ανθρώπινη λήθη, που λίγο διαφέρει από αυτή, του χρυσόψαρου...

aggelos spyrou, και πόσο δίκιο έχεις φίλε μου! Η καλύτερη πρόταση!
Μακριά από όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες.

Σόφη καλό μήνα να έχεις! :)
Να ρίξει λίγο νερό μήπως και γίνει κάτι όμορφο!
Καλή εβδομάδα!
Είδες πώς φροντίζει το κράτος για σένα, αχάριστη Ελληνίδα; Σου έριξε μια ματιά ο τροχονόμος, σου κόπηκε η όρεξη, ορίστε: Ουδείς λόγος πλέον να βιάζεσαι κι ευχαριστιέσαι ήρεμη τη διαδρομή στην Κηφισίας!
Από το στόμα σουκαι στου Θεού το αυτί, σοφι! Να φθινοπωριάσει να παρουν μπρος οι διαθέσεις!
"Ναι, πλέον την αισθάνομαι φίλη μου, αφού χαίρομαι με την χαρά της και στεναχωριέμαι με τη θλίψη της."

Πολλή όμορφη και αληθινή πρόταση σε μια χώρα που μας έχουν φλομώσει στο "δήθεν"...Γενικά όλο το κείμενο μου έκανε ένα υπέροχο 'κλικ' για κάποιο λόγο:)

Καλό μήνα!
Καλό Φθινόπωρο!! :)
Και να γινόταν λέει να έκαναν κι οι υπόλοιποι το ίδιο όνειρο.......Να δεις που τότε τσαφ! Θα γινόταν πραγματικότητα...

Καλημέρα και ευχαριστώ για τον προβληματισμό...Ίσως όμως τελικά να αλλάζει ΚΑΤΙ...Αυτό το "μέσα στο κεφάλι μας" που μας λέει ανίκανους να αντιδράσουμε.
KAI..MAKAΡΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΑ ΞΥΠΝΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ..ΑΠΛΑ ΘΑ ΖΟΥΣΑΝ
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΣΟΥ
;)
καταλαβαινω γιατι νιωθεις πικραμενη και οργισμενη...μην τους αφησεις ομως να το κανουν αυτο.

Η μεγαλυτερη ευτυχια στη ζωη μας ειναι να μπορουμε να χαιρομαστε με τα μικρα τα καθημερινα....
είναι η μοναδική περίπτωση αγάπης που σε κουράζει και δεν μπορείς να φύγεις. Αυτή είναι η Ελλάδα (που πληγώναμε)
Είδες τουλάχιστον την Πελοπόννησο πριν καεί.
Πάλι καλά που ο προεκλογικός αγώνας και λόγω πυρκαγιών δεν θα κρατήσει πολύ.
Μήπως θα αλλάξει και τίποτα; Μπα, δεν έχουμε τα κότσια να αλλάξουμε κάτι.
Αυτοί είμαστε: μουρμουράμε, τσαντιζόμαστε, φωνάζουμε αλλά εν τέλει το κόμμα μας ψηφίζουμε. Ασε που έχουμε και αδύνατη μνήμη.
Οσο για τα δέντρα που κάηκαν και τα ζώα και τα πουλιά;
Στα καμμένα εμείς θα τρέξουμε να αγοράσουμε γιατί θα έχουν καλές τιμές. Οσο για τα υπόλοιπα θα αναλάβουν οι κυνηγοί.
Και μην γελιέστε και η θάλασσα κάθε καλοκαίρι δεν περνάει λιγότερα.
Αρκεί να φορέσεις μια μάσκα και να κοιτάξεις το μέσα της που υποφέρει απ΄ τα σκουπίδια...
Αρχίζουν και τα σχολεία.

Ουφ πάλι μελαγχόλησα... ασορτί με τον Σεπτέμβρη πάω
Αυτό το καλοκαίρι καλώς η κακώς,πέρασε.Δυστυχώς έχω ακούσει από πολλούς ότι δεν ήταν και το καλύτερό τους...Όσο για τις εκλογές, το θετικό είναι ότι δε θα προλάβουν να μας πρίξουν πολύ με τα παράθυρα τους.
Ήδη αποφέυγω την τηλεόραση σαν τον διάολό μου...
Καλά να 'μαστε όμως και όπως λες κι εσύ,να μην παραπονιόμαστε γενικά.
Τη ζωή μας εμείς την ορίζουμε μέχρι ένα σημείο :)
Όλο υποσχέσεις για γυμνα και τέτοια είσαι συ και τίποτα δεν κάνεις. Μας φλόμωσες στην οικολογική κουλτούρα ωσάν να ήσουν στέλεχος του Συνασπισμού.

Με φαίνεται μας κασμερεύεις όλους σαν τη φίλη σου με το ξωτικιαρικο το όνομα.

Εντέλει τι θα ψηφίσεις. Προθυμοποιούμαι όποιον δεν έχει αποφασίσει ακόμα να αποφασίσω εγώ για αυτόν.
Η Ελλάδα με πληγώνει - οι άνθρωποι με πληγώνουν

Η αλήθεια του 1ου μέρους, ενίοτε με τσατίζει, ενίοτε με κάνει κ απλά χαμογελάω γιατί είναι κουραστικό να τσατίζεσαι με τα ίδια κ τα ίδια... Η οικουμενικότητα του 2ου μέρους όμως, με παγώνει.
Δρόσισε κι εδώ στην Πάτρα...
Παραδρόσισε μάλλον, γιατί νομίζω ότι έχω ψιλο-αρρωστήσει...

Καλησπέρες!!!
Με την αλλαγή του καιρού μήπως έρχονατι και οι αλλαγές των συναισθημάτων..???

Διότι από τότε που μπήκε ο Σεπτέμβρης..είναι όλα περίεργα..
Nομίζω οτι δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην είδε κάποιον εφιάλτη τον Αύγουστο φέτος. Εγω είδα πάντως.
Η δροσιά του Σεπτέμβρη με ξάφνιασε κάπως αλλα δεν με ξάφνιασε η ανθρώπινη αναισθησία.
Ναι ο υπουργός θα περνάει πρώτος μπαε και προλάβει να πάει να μας σώσει... σωθήκαμε.