Δευτέρα, Αυγούστου 28, 2006

Ποτέ δεν είναι αργά…

… για να ζητήσεις μια συγνώμη,
για να πεις ευχαριστώ,
για να πεις σ’ αγαπώ,
για να χαμογελάσεις,
για να αφήσεις ένα ακόμα δάκρυ να κυλήσει, κι ας έχεις κλάψει πολλές φορές,
προκειμένου να ξεκουράσεις τη ψυχή σου,
για να νιώσεις δυνατός και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου,
για να κάνεις μια νέα αρχή…

Να αναγνωρίσεις τα λάθη σου,
Να τα αντιμετωπίσεις…
Να ζήσεις!


Συγνώμη για όλες τις φορές που χρειαζόσουν ένα χαμόγελο και δεν στο δινα…
Που μερικές φορές σου κάνω τη ζωή δύσκολη…
Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις δίπλα μου και με κάνεις να νιώθω ζωντανή!
Σ’ αγαπώ… έτσι απλά!
Και σου χαμογελώ κάθε φορά που σε σκέφτομαι!
Θα μου χαρίσεις κι εσύ ένα χαμόγελο;
 
posted by cindaki at 6:17 μ.μ., | 10 comments
Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006

Χαλίλ Γκιμπράν ή ποια είναι η αρχή όλων των πραγμάτων.


...Ασαφής και νεφελώδης είναι
η αρχή όλων των πραγμάτων,
όχι όμως το τέλος τους.

Η ζωή, και ό,τι ζει, συλλαμβάνεται στην
αχλύ και όχι στον κρύσταλλο.

Και ποιος ξέρει αν ο κρύσταλλος δεν είναι η αχλύ σε αποσύνθεση;

Χαλίλ Γκιμπράν, "Ο κήπος του Προφήτη"
 
posted by cindaki at 11:33 μ.μ., | 12 comments
Τρίτη, Αυγούστου 01, 2006

Μοναξιά...


Ένας θόρυβος τον ξύπνησε απότομα.
Και σήμερα μια περίεργη μελαγχολία τον κατέβαλλε.
Κατευθύνθηκε προς το καθιστικό. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας ήταν εκεί. Δεν του έδινε σημασία εδώ και καιρό όμως...
...Ένιωθε τόσο μόνος.
Ήταν τόσο μικρός. Δεν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα. Δεν ήταν στο... χέρι του.
Έκατσε σε μια γωνιά.
...Κάποια στιγμή πέρασε από μπροστά του το μικρό κοριτσάκι. Γύρισε, τον κοίταξε, αλλά προτίμησε να παίξει με τις κούκλες της...

Τον πήρε το παράπονο.
Ένιωσε κάτι να κυλάει από τα μάτια του.
Το κοριτσάκι τον κοίταξε.

-Μαμά, μαμά, έλα να δεις!

Μητέρα, γιος και κόρη έσκυψαν από πάνω του.
Ήταν δυνατόν να κλαίει ένα... χρυσόψαρο;
 
posted by cindaki at 4:56 μ.μ., | 6 comments