Δευτέρα, Αυγούστου 28, 2006

Ποτέ δεν είναι αργά…

… για να ζητήσεις μια συγνώμη,
για να πεις ευχαριστώ,
για να πεις σ’ αγαπώ,
για να χαμογελάσεις,
για να αφήσεις ένα ακόμα δάκρυ να κυλήσει, κι ας έχεις κλάψει πολλές φορές,
προκειμένου να ξεκουράσεις τη ψυχή σου,
για να νιώσεις δυνατός και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου,
για να κάνεις μια νέα αρχή…

Να αναγνωρίσεις τα λάθη σου,
Να τα αντιμετωπίσεις…
Να ζήσεις!


Συγνώμη για όλες τις φορές που χρειαζόσουν ένα χαμόγελο και δεν στο δινα…
Που μερικές φορές σου κάνω τη ζωή δύσκολη…
Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις δίπλα μου και με κάνεις να νιώθω ζωντανή!
Σ’ αγαπώ… έτσι απλά!
Και σου χαμογελώ κάθε φορά που σε σκέφτομαι!
Θα μου χαρίσεις κι εσύ ένα χαμόγελο;
 
posted by cindaki at 6:17 μ.μ., |

10 Comments:

Αν δεν σου χαρίσει, τον σκότωσα! Τι είναι ένα χαμόγελο;Πολλά χαμόγελα, πες του. Παραγγελιά από μένα και φιλιά πολλά! Να είσαι καλά και πάντα να σου χαμογελάνε!
Θέλει λίγο κουράγιο να τα κάνεις όλα αυτά.
Αλλά λίγο μόνο!
Και αγάπη.
Πολλή όμως!

Μετά το χαμόγελο έρχεται από μόνο του.
Και είναι το πιο ωραίο δώρο.
@elpida
ελπίδα μου, να σαι κι εσύ καλά!
Σ'ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι!

@ραφαέλλα
καλώς ήρθες!Καλό φθινόπωρο πια...

@ralllou
όντως, θέλει κουράγιο...
Σημασία έχει όμως η προσπάθεια...
Δεν έχω τίποτα να πω εκτός από...

:-)
sofi μου, πόσο δίκιο έχεις...Αν αγαπάς, ισχύει για όποιον αγαπάς!

Φιλιά πολλά!
Μου θύμισες ένα κείμενο του Gabriel Garcia Marquez,που είχα postάρει πριν καιρό...
Να είσαι πάντα ευτυχισμένη!
Και όμως είναι αργά!
Είναι πάντα αργά όταν μετανιώνουμε.
Είναι πάντα πολύ αργά όταν είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε αληθινά.

mood
artanis,
πολλά φιλιά και σε σένα!

evelina,
κι εσύ το ίδιο!
Σ'ευχαριστώ που περνάς!...

mood!!!!!
Πολύ απαισιόδοξος και δεν κάνει... :ο(
Επιμένω ότι ποτέ δεν είναι πολύ αργά, πάντα μπορείς να διορθώσεις πράγματα.
Κι αν είναι πολύ αργά για κάτι συγκεκριμένο, μια σχέση π.χ., ποτέ δεν είναι αργά για να γίνουμε καλύτεροι στην επόμενη...
Φιλιά!
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
Την άπειρή σου ομορφιά, τον τρυφερό σου ίσκιο
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
Την άπειρή σου ομορφιά μαράθηκα πριν ζήσω.

Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν για σένα
Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν κανένα.

οχι ο,τι πιο αισιόδοξο αλλά το αγαπάω και λεει κατι για τις απώλειες το νωρις και το αργά του καθενός μας