Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2006

Ένα βιβλίο, μια αληθινή ιστορία...

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο, με τίτλο: Πνοή Ζωής, με Άρωμα Θανάτου, της Χαράς Αυγερινού, από τις εκδόσεις Μελίχρυσος.

«Ασυμβίβαστη, γεμάτη όνειρα η Χαρά, η νεαρή ηρωίδα του βιβλίου, ψάχνει τον τρόπο να ανανεώνει συνεχώς τις συγκινήσεις που της προσφέρει η ζωή. Δε θα αργήσει να απογειωθεί στα ονειρικά μονοπάτια των ναρκωτικών. Όταν όμως η πτήση τελειώνει, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Περιθώριο, φυλακή, ψυχιατρείο. Μία κατάδυση μέχρι τα όρια του θανάτου. Εκεί, που όλα μηδενίζονται. Τελειώνουν ή ξεκινούν με νέα ώθηση προς τη ζωή.»


Η Χαρά Αυγερινού, υπήρξε μία από τις πρώτες γυναίκες στην Ελλάδα που φυλακίστηκε για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η προσωπική της διαπόμπευση από τα τότε Μ.Μ.Ε. για παραδειγματισμό, με δικαστική μάλιστα απόφαση, θα μπορούσε να λυγίσει μια νεαρή κοπέλα, οδηγώντας την σε αδιέξοδους δρόμους, που συνήθως δεν έχουν επιστροφή. Όχι όμως τη Χαρά. Ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα υποκατάστασης με μεθαδόνη του ΟΚΑΝΑ και σήμερα, είναι το πρώτο άτομο (πρώην μέλος του), που στα πλαίσια του συγκεκριμένου οργανισμού, παρέχει στήριξη σε νέους, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μάστιγα του αιώνα.


Την γυναίκα αυτή, τυχαίνει να τη γνωρίζω.
Τη γνώρισα ένα βράδυ, σε ένα ουζερί της Θεσσαλονίκης. (Και να φανταστείς ότι είμαστε από διπλανά χωριά!)
Στο πρόσωπο της είναι χαραγμένες οι εμπειρίες της. Μόλις τη δεις, καταλαβαίνεις ότι έχει περάσει πολλά. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα! Σημάδια στο κορμί της θα την συντροφεύουν για πάντα, να της θυμίζουν τον πόνο…
Αυτό που με εντυπωσίασε όμως πραγματικά, ήταν η λάμψη στα μάτια της!
Ναι, πέρασα όσα πέρασα, πήγα στην κόλαση και γύρισα, και τώρα αφήστε με να ζήσω! Δικαιούμαι να ζήσω! Φώναζαν…

Αυτή η γυναίκα, είναι μια ζωντανή απόδειξη, του πόσο δυνατή μπορεί να είναι η θέληση, η όρεξη για ζωή…

Αν, τώρα στις γιορτές, θέλετε να κάνετε ένα δώρο σε κάποιον, σε έναν έφηβο, σε κάποιον που έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και την αυτοπεποίθηση του, ή στον εαυτό σας, πάρτε αυτό το βιβλίο.
Πιστέψτε με, δε θα χάσετε…
 
posted by cindaki at 9:56 π.μ., |

10 Comments:

Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον, πολύ τρυφερό.. Θα το αναζητήσω..
Και νομίζω ότι ίσως το δωρίσω και κάπου..
Καλημέρα, κοριτσάκι:)
Θυμάμαι πολλά βιβλία της Θεσσαλονίκης δεν κατεβαίνουν στη Χαμουτζία. Γνωρίζεις για αυτό αν τα κατάφερε;
Καλά έκανες και το έγραψες, τώρα που αγοράζουμε βιβλία για τις γιορτές. Πρώτα θα το διαβάσω και μετά, εντάξει; Είναι πολύ όμορφη πρόταση, πάντως.
Στα υπόψιν,λοιπόν!
Φιλιά*
weirdo, δεν είναι πολύ τρυφερό, αλλά μάλλον σκληρό θα έλεγα, το βιβλίο. Αξίζει πάντως.

ναυαγός, αυτό έχει κατέβει!

attalanti, να το διαβάσεις, καλή μου!

aggelos, thanx!!!
θα το πάρω sofi-k ,και ξέρω που θα το χαρίσω,καλώς σε βρήκα!
κι' άλλο βιβλίο που θα μου πάρω!
Ευχαριστώ Sofi K
Ναι τη θυμάμαι την ιστορία. Μπράβο της που κατάφερε και ξεπέρασε αυτόν το σκόπελο και τώρα προσπαθεί να βοηθήσει και τα άλλα παιδιά.
Kαλησπέρα.Ενδιαφέρον φένεται!Θα μου (!!) το πάρω δώρο!!
poly endiaferon.
Tha to psaksw...

aleksis