Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 17, 2009

Κι έτσι...

... ξυπνάς μια μέρα και γύρω σου φθινόπωρο.
Ο ήλιος ακόμα ζεσταίνει, τη ζακέτα την κρατάς στο χέρι...
Το καταλαβαίνεις όμως, το νιώθεις. Κυρίως γιατί φθινοπωριάζει στην καρδιά σου...

Αυτήν η εποχή πάντα με μελαγχολούσε...
 
posted by cindaki at 10:19 π.μ., |

5 Comments:

..και μενα παντα Sofi

καλο μηνα!! :)
KAΛΑ ΤΑ ΛΕΣ..
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΙΑ!
ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΣ
εγώ το βλέπω λίγο αργοπορημένα βέβαια..
αλλά..
νομίζω πως μπορείς να βρεις μια πολύ γλυκιά πλευρά του..
'Ενα χρόνο αργότερα. Διαπιστώνω πως έτσι είναι... Χαθήκαμε!
φιλάκια χαρά μοπυ