sofi-k

… Μέχρι που γνώρισε τη Μαρία!
Τότε, όλα άλλαξαν! Η ζωή του άλλαξε!
Ένιωσε συναισθήματα που δε γνώριζε ότι υπήρχαν. Δεν του είχε μιλήσει κανείς για τον έρωτα! Ποτέ.
Κι εκείνη όμως τον πρόσεξε.
Επιτέλους, ένιωθε ότι είναι φυσιολογικός!
Επιτέλους, είχε μια ευκαιρία να το αποδείξει στους συγχωριανούς του!
Και δε θα την έχανε…

Όλοι στο χωριό μιλούσαν στην Μαρία. Της έλεγαν να προφυλαχτεί, να απομακρυνθεί από κοντά του, πριν καταστραφεί και η δική της ζωή.
Ο Ορέστης και η Μαρία όμως έγιναν ζευγάρι.
Ήθελαν να αποδείξουν σε όλους ότι είχαν άδικο.
Στα αλήθεια την αγάπησε πολύ!

Την αγάπησε πολύ…
Ένα δάκρυ κύλησε και βιάστηκε να το διώξει.
Όχι, δεν είχε το δικαίωμα να κλαίει.
Δεν είχε δικαίωμα πια να νιώθει…
Το κεφάλι του βούιζε ασταμάτητα. Οι Ερινύες;
Ήταν η τιμωρία του;
Του άξιζε. Του άξιζε που να πάρει!

Θυμόταν…
Τσακώθηκε με την Μαρία.
Μα γιατί; Γιατί δεν τον άκουσε;
Ήταν από καιρό πάλι άνεργος. Θα την έβρισκε όμως την άκρη. Αυτήν επέμενε να μιλήσει στους γείτονες, να τους βοηθήσουν. Την παρακάλεσε να μην το κάνει.
Δεν τον άκουσε. Γιατί;
Αφού το ήξερε, ήθελε να κρατά ψηλά το κεφάλι, ειδικά τώρα που περίμεναν το παιδί τους.
Δεν ήθελε να ζουν με ελεημοσύνες!

Σηκώθηκε. Δεν τον χωρούσε ο τόπος.
Περπάτησε παράλληλα με τις γραμμές του τρένου.
Γιατί;

Τότε ξαφνικά το συνειδητοποίησε!
Δεν το ήθελε. Δεν το ήθελε!
Αλλά τη χτύπησε. Τη χτύπησε δυνατά.
Και τώρα η Μαρία ήταν αναίσθητη, στο πάτωμα του σπιτιού τους.
Νεκρή.

Ο μοναδικός άνθρωπος που τον αγάπησε ήταν νεκρός.
Ένιωσε τα σωθικά του να καίνε.
Τι έκανε;
Πως το έκανε;
Μαρία!
…
Το σφύριγμα του τρένου κάλυψε το ουρλιαχτό του.Με μάτια γεμάτα δάκρυα είδε τα φώτα που πλησίαζαν.
Δεν άξιζε να ζει.

Ήταν καταραμένος…

(Εμπνευσμένο από έναν πίνακα ζωγραφικής)