Δευτέρα, Ιανουαρίου 29, 2007

Χτες...

Χτες έγινε κι αυτήν η συνάντηση που κανονιζόταν μια βδομάδα τώρα από τη debby.
Είπε η κοπέλα να έρθει να δει 4-5 άτομα που ήθελε και μαζευτήκαμε 25 τελικά!

Αρχικά δεν πολυήθελα να πάω. Αλλά επέμενε ο aggelos και πήγα. Δε θα πω πολλά.
Μόνο ότι περισσότερο απ’ όλα χάρηκα που γνώρισα από κοντά τη Ραλού. Δεν είπαμε πολλά, αλλά χάρηκα γι’ αυτό που είδα.
Η πιο ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν η artanis και ο cyrusgeo.
Όταν άκουσα ότι ήταν στην παρέα, ένιωσα πολύ περίεργα! Χάρηκα πάρα πολύ παιδιά!
Και ο zοuri και ο blues with a healer μου φάνηκαν πολύ συμπαθείς, αλλά δεν τα είπαμε…
Υπήρχαν άτομα που ήθελα να γνωρίσω, αλλά …ίσως μια άλλη φορά.

Ελπίζω τουλάχιστον να πέρασε καλά η debby και να ...μην την πάτησε κανένας Αθηναίος!
 
posted by cindaki at 10:58 μ.μ., | 10 comments

Show must go on...

The show must go on,
Inside my heart is breaking
My make-up may be flaking
But my smile still stays on...

Queen
 
posted by cindaki at 12:10 π.μ., | 10 comments
Σάββατο, Ιανουαρίου 20, 2007

Σάββατο βράδυ.

Κοιτούσε επίμονα το ποτό της…
"Πάλι τα ίδια", σκέφτηκε.

Κάθε Σαββατόβραδο ήταν πανομοιότυπο με το προηγούμενο.
Τίποτα δεν άλλαζε στην μικρή επαρχιακή πόλη. Κάθε Σάββατο βράδυ βαφόταν, έβαζε κάτι προκλητικό και έβγαινε με τη Σέβη, την καλύτερη της φίλη.
Κάθε Σάββατο.
“Θεέ μου, πρέπει να διασκεδάζεις με τις ζωές μας”,
σκέφτηκε και χαμογέλασε ειρωνικά, λίγο πριν φύγει από το σπίτι εκείνο το βράδυ.

Κοίταξε γύρω της. Σχεδόν όλοι, ήταν γνωστές φάτσες.
Γύρισε την πλάτη της στον κόσμο. Προτιμούσε να μην κοιτάζει κανέναν. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον να δει. Το ποτό την είχε ζαλίσει λιγάκι και αυτό την ευχαρίστησε. Άρχισε να κουνιέται ρυθμικά, αφήνοντας τα χέρια της να πέσουν ανέμελα δίπλα στο σώμα της .
Ήθελε να ζήσει κάτι συγκλονιστικό. Έστω, κάτι διαφορετικό…
Αλλά δε γινόταν ποτέ τίποτα σ’ αυτήν την πόλη. Ούτε η δουλειά της την ευχαριστούσε πια. Το είχε πάρει όμως απόφαση.
Τελευταίο Σαββατόβραδο.
Θα έφευγε. Θα κατέβαινε στην Αθήνα.
Νέοι άνθρωποι, νέες εμπειρίες, νέα ζωή, χιλιόμετρα μακριά από όλους τους γνωστούς. Ναι, αυτό ήθελε! Και αυτό θα έκανε!

“Αύριο,” έλεγε στον εαυτό της, “αύριο ετοιμάζω βαλίτσες και φεύγω!”
Ένιωσε ότι αυτήν η απόφαση την απελευθέρωσε. Το σκεφτόταν καιρό, όμως τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή!

Γύρισε λιγάκι και κοίταξε πάνω από τον ώμο της.
Εκείνη την στιγμή, ακριβώς την ίδια στιγμή, γύρισε και την κοίταξε ένας άγνωστος.
Λες και τους είχε σκηνοθετήσει κάποιος!
Απλά γύρισαν και κοιτάχτηκαν!
Τα μάτια του! Δεν είχε δει πιο ωραία μάτια ποτέ στη ζωή της!
Αλλά κι αυτός δεν έπαιρνε τα δικά του από πάνω της!
Ξαφνικά η βραδιά απέκτησε ενδιαφέρον! Ρώτησε τη Σέβη αν τον ήξερε και την ίδια στιγμή το ίδιο φάνηκε να ρωτάει κι αυτός το φίλο του, που γύρισε και κοίταξε τις δύο κοπέλες.

Η Σέβη τον ήξερε. Ένας πλούσιος της περιοχής που ήταν γνωστός για το ότι είχε κάψει τις καρδιές από πολλές κοπέλες της περιοχής, αλλά ποτέ δεν έμενε μόνο με μία.
“Παράτησε τον ρε Εύη, μαλάκας είναι. Δεν αξίζει.”
Κι όμως, δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της. Την είχαν μαγέψει αυτά τα γατίσια κατάμαυρα μάτια! Πως και δεν τον είχε ξαναδεί;

Δεν άργησαν να γνωριστούν.
Μέσα σε λίγη ώρα άφησαν πίσω τους το μπαράκι και ανεβήκανε στην μηχανή, με προορισμό ένα ξενοδοχείο αρκετά μακριά από την πόλη.
Όλο το βράδυ κάνανε έρωτα.
Μια απίστευτη αίσθηση είχε πλημμυρίσει το κορμί της.
Ηδονή!
Κοιμηθήκανε από την εξάντληση.
Κάποια στιγμή η Εύη, όχι πολύ αργότερα, άνοιξε τα μάτια. Σήμερα φεύγω σκέφτηκε.
Απελευθερώνομαι! Γύρισε και τον είδε να την κοιτάζει με τα γατίσια μάτια του!
“Σήκω,” του είπε, “πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματα μου!
Δεν πρέπει να χάσω το λεωφορείο! Έλα όμορφε, σήκω! Θα με πας σπίτι, ε;”


Λίγη ώρα αργότερα ήταν πάνω στην μηχανή. Δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελάει! Ένιωθε ευτυχισμένη!
Έκλεισε τα μάτια και άφησε τον άνεμο να χτυπάει το πρόσωπο της και να μπερδεύει τα μαλλιά της.
Ελευθερία!
Ούτε που κατάλαβε την σύγκρουση.

Ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που είδε το τρακάρισμα σταμάτησε και έτρεξε προς το μέρος τους.
Είδε την Εύη να χαμογελάει…
 
posted by cindaki at 12:18 μ.μ., | 24 comments
Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

Είναι κάτι ώρες...

…που νιώθει σαν μικρή κουκίδα, χαμένη.
Φοβάται, πως κάποιος γίγαντας θα την πατήσει.
Και θα τη λιώσει…
 
posted by cindaki at 1:35 μ.μ., | 16 comments
Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007

Σας αρέσει ο κινηματογράφος?...


Ένα από τα χόμπι μου, είναι ο κινηματογράφος. Λατρεύω να βλέπω μία ταινία στο μεγάλο πανί, νιώθω ότι τη ζω πραγματικά!
Δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι κάτι πολύ δυνατό. Πονάει ο ήρωας, πονάω κι εγώ. Γελάει και γελάω, τρέχει και νιώθω τους μυς μου να σφίγγονται…
Ο κινηματογράφος για μένα είναι κάτι μοναδικό!
Μ’ αρέσει να πηγαίνω με καλή παρέα. Που δεν μιλάει πολύ, που μπορεί να εκτιμήσει την σκηνοθεσία, το ταλέντο (χωρίς βέβαια να δηλώνω ειδική), να γελάει. Εξίσου πολύ όμως μ’ αρέσει να πηγαίνω μόνη μου.
Δεν ξέρω πολύ κόσμο που το κάνει αυτό. Για μένα δεν ήταν ποτέ ένα απαραίτητα ομαδικό χόμπι.

Μπορεί να με πεις psycho…
Μπορεί να με πεις διαστροφική.
Αλλά ναι! Μου αρέσει να πηγαίνω κινηματογράφο μόνη μου.
(Τώρα θα λες, που είναι το περίεργο…)
Μου αρέσει να πηγαίνω αργά το βράδυ, σε μεταμεσονύχτιες προβολές.
Να βλέπω θρίλερ.
Δυνατά θρίλερ!

Και μετά να γυρνάω με τα πόδια σπίτι μου.
Κατά προτίμηση από στενά δρομάκια!
(Τώρα τι λες;)
Νιώθω την αδρεναλίνη να κυλάει στο αίμα μου!
Συνήθως μετά από ένα θρίλερ, νομίζεις ότι κάτι θα συμβεί, κάτι υπάρχει εκεί έξω, που καιροφυλακτεί, περιμένει να κάνεις τη λάθος κίνηση…
Ότι κάποιος σε παρακολουθεί!
Και δως της η αδρεναλίνη ανεβαίνει!!!
Όταν τελικά φτάνω σπίτι, χαλαρώνω. Τα κατάφερα!
Ε, λοιπόν, εκείνα τα βράδια, κάνω τον καλύτερο ύπνο!


Εκτός όμως από τις βραδιές θρίλερ, υπάρχουν και οι άλλες, οι γλυκές νύχτες.
Όπως προχτές. Πήγα να δω την ταινία The Holiday. Μία πολύ γλυκιά ταινία, από αυτές που οι 2 ηρωίδες, που έχουν την τέλεια ζωή, το τέλειο σπίτι, βρίσκουν τον τέλειο γκόμενο και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς άστα να πάνε…

Αν όμως αφεθείς, ακόμα και μια τέτοια ταινία, μπορεί για λίγο να σε χαλαρώσει, να σε κάνει να χαμογελάσεις, να αφήσεις λίγο πίσω σου προβλήματα και να φανταστείς τον εαυτό σου να βουλιάζει στον τέλειο καναπέ της ταινίας με τον κούκλο πρωταγωνιστή να σου κάνει μασάζ! (Τέτοια σκηνή δεν υπάρχει στην ταινία, αλλά είπαμε, είναι η στιγμή που χαλαρώνεις! Δική σου είναι η στιγμή, βάζεις ό,τι θέλεις!)

Πάντα υπάρχουν κάποιοι που κοιτάζουν κάπως. Τους φαίνεται περίεργο ότι κάποιος μπορεί να διασκεδάζει μόνος του.
Αλλά δε δίνω σημασία.

Κι εκεί λοιπόν που δεν το περίμενα, σ’ αυτήν την πολύ ρομαντική και, κατά γενική ομολογία, θηλυκή ταινία, είδα άντρες μόνους τους.
Άντρες μόνους τους!
Που δεν πήγαν να δουν τον James Bond, ούτε τους X-MEN, αλλά μία ταινία ρομαντική.

Περίεργο; Ε, λοιπόν, ούτε κι εγώ μπορώ να το εξηγήσω.
Εκείνο το βράδυ γύρισα σπίτι με ανάλαφρη διάθεση!

Κορίτσια: βουρ στους κινηματογράφους!
Ναι, οι άντρες υπάρχουν!!!
 
posted by cindaki at 1:56 π.μ., | 36 comments
Δευτέρα, Ιανουαρίου 01, 2007

2007...

Συνήθως, όσα χρόνια με θυμάμαι, τα Χριστούγεννα έκανα σαν μικρό παιδί. Για την ακρίβεια, χειρότερα κι από μικρό παιδί!!!

Όταν όμως έφτανε η Πρωτοχρονιά, κάτι χάλαγε μέσα μου…
Δεν ήταν θλίψη για το χρόνο που έφευγε (αν και στο τραγούδι: Πάει ο παλιός ο χρόνος, πάντα στεναχωριόμουν, γιατί σκεφτόμουν έναν γεράκο που κανείς πια δεν τον θέλει),αλλά πάντα είχα μια μικρή μελαγχολία.
Ναι. Εγώ δεν μελαγχολώ ποτέ τα Χριστούγεννα.
Μελαγχολώ την Πρωτοχρονιά.

Φέτος όμως κάτι άλλαξε.
Δεν μπορώ να το προσδιορίσω, αλλά κάτι άλλαξε…
Νομίζω προς το καλύτερο!

Όπως έχω ξαναπεί, είμαι από τα πιο αισιόδοξα άτομα που έχω γνωρίσει!
Ε, λοιπόν, και γι’ αυτή τη χρονιά, είμαι πολύ αισιόδοξη!
Ναι, αυτή, πρόκειται να είναι μια πολύ καλή χρονιά!

Ίσως νιώθω πιο σίγουρη από ποτέ για τα άτομα που έχω γύρω μου.
Ίσως ξέρω καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά τι ζητάω.
Ίσως είμαι έτοιμη να αφήσω πίσω το παρελθόν μου. (Ίσως, δεν παίρνω και όρκο…)
Ίσως είμαι έτοιμη ανθρώπους που φύγανε από κοντά μου, να τους θυμάμαι μόνο με απέραντη αγάπη, και να μην πονάει πια το κενό που άφησαν πίσω.
Ένα κενό που δε θα το καλύψει ποτέ, τίποτα…

Ίσως…

Πάντως, είμαι σχεδόν βέβαιη, ότι το 2007 θα πάει καλά!!!

Για όλους μας!!!
 
posted by cindaki at 3:36 μ.μ., | 20 comments