Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

Είναι κάτι ώρες...

…που νιώθει σαν μικρή κουκίδα, χαμένη.
Φοβάται, πως κάποιος γίγαντας θα την πατήσει.
Και θα τη λιώσει…
 
posted by cindaki at 1:35 μ.μ., |

16 Comments:

περνούν όμως οι ώρες αυτές... αυτό είναι το καλό
:)
enteka, ναι ευτυχώς, περνάνε...
κουκίδες είμαστε.
Απλά μαθαίνουμε να αποφεύγουμε τους γίγαντες.

Καλhμέρα Sofi-k
ΚΑΛΕ ΤΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΙΑΝΕΙ?ΚΑΙ Ο ΔΑΥΙΔ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΓΟΛΙΑΘ ΚΟΥΚΙΔΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΣΚΟΝΗ..ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ...
Θα του σπάσω το κεφάλι..αν τολμήσει!!
στέφανος, ίσως...

mad2luv, ε, αυτό είναι το θέμα, ότι κάποιες στιγμές νιώθεις και έτσι... Ευτυχώς είναι λίγες!
exilion, τώρα δε φοβάμαι τίποτα!!!
συμφωνώ με τη mad2love. Αν νοιώθουμε γίγαντες, τότε δεν έχει σημασία αν οι άλλοι μας θεωρούν κουκίδες.. καλημέρα!
Και τώρα που περάσανε, εμείς τι να σχολιάσουμε, αγαπητή μου...;
ε, ψιτ, κοιτα ...ναι, εδω κάτω, είμαι και εγώ εδώ! και ειμαι ακόμα πιο μικρό και φοβισμένο...όλα θα περάσουν ...τι λες θα με ανεβάσεις στους ώμους σου ή να γίνω εγώ σκαμνάκι για σένα να ψηλώσουμε? και τότε να δείς πόσο καλύτερα θα'ναι!
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες...;)
δεν υπάρχουν γίγαντες,
μόνο ανθρωπάκια.
Φιλιά:))Καλό σαββατοκύριακο.
Καμιά κουκίδα δεν θα έγραφε πως νιώθει κουκίδα.

Οι κόμπλες βλέπεις.

Εσύ που το είπες,
μου κάνεις για γίγαντας πιο πολύ.

Καλό απόγευμα.
sunshine, έτσι είναι, αλλά μερικές φορές θέλεις χρόνο να ξαναβρεις τη δύναμή σου...

jason, αρκεί που είσαστε εδώ γύρω αγαπητέ!

mayamaya αμέ!!!