Καλησπέρα...
Ναι, σήμερα είναι Δευτέρα και γύρισα στη δουλειά μετά από μία εβδομάδα άδεια.
Δεν είναι ότι νυστάζω, αν και θα χτύπαγα χαλαρά ένα διωράκι ακόμα.
Αλλά είμαι κλεισμένη σε ένα γραφείο, χωρίς να έχω δουλειά και κάθομαι και κοιτάζω απέναντι μου έναν υπολογιστή.Νομίζω πως με κοιτάζει και αυτός. Ίσως και να με χλευάζει...
Δεν είναι πολύ κουτό; Ψάχνουμε να βρούμε δουλειές, στις οποίες δεν ειμαστε καθόλου παραγωγικοί και περιμένουμε να περάσει ένα αιώνιο 8ωρο για να "ελευθερωθούμε".
Και μετά, μετά κυνηγάμε την υπόλοιπη ημέρα για να νιώσουμε πως τουλάχιστον κάποιες πολύτιμες ώρες δεν πήγανε χαμένες. Αν έχουμε αυτό το υπέροχο περιθώριο και δεν είμαστε γονείς με παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις...
Νομίζω πως αν ήμουν εργοδότης, θα είχα ως πάγια τακτική την 6ωρη απασχόληση του εργαζομενου, αντί αυτής του 8ώρου. Ξέρω, πολλοί θα πείτε πως αν ήμουν εργοδότης, θα κοίταζα να ξεζουμίσω τον εργαζόμενο. Κι όμως πιστεύω πως δεν είναι έτσι. Πιστεύω πως ένα 6ωρο ειναι πολύ πιο αποδοτικό από ένα 8ωρο. Συνήθως το τελευταίο δίωρο (αν όχι περισσότερο) ο εργαζόμενος κάθεται κουρασμένος μπροστά από τον υπολογιστή και παίζει πασιέντζες η κάνει τσατ (αν είναι σε κάποιο γραφείο).
Χαμένος χρόνος, χαμένη ενέργεια...
Τίποτα όμως δεν αλλάζει, τουλάχιστον όχι ως προς το καλύτερο. Γκρινιάζω και δεν μου αρέσει.
Στο κάτω κάτω κατά κάποιον τρόπο, επιλογή μας δεν είναι η ζωή μας; Ή τελικά οι επιλογές μας είναι περιορισμένες και απλώς προσπαθούμε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή;
Μήπως τα Κιριμπάτι είναι μια λύση;;;
31 Comments:
Αλλά (γενικά) θα προτιμούσα να κάνω κάτι ενδιαφέρον, να δουλεύω τόσο όσο πρέπει και να ειμαι ευχαριστημένη...
Δε λέω να μη δουλευω, να δουλεύω, αλλά πιο ανθρώπινα...
Μας βλέπω όλους συνεργάτες του ναυαγού!
Οι εργοδότες δεν έχουν καταλάβει ότι το βασικότερο για να δουλέψει αποδοτικά ένας εργαζόμενος είναι το καλό κλίμα και το ευχάριστο περιβάλλον. Αλλά αν τα εξασφαλίσουν αυτά θα χάσουν το αγαπημένο τους σπορ, που είναι να φωνάζουν. Βλέπεις έτσι μεγαλώνει ο ανδρισμός τους.
Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;
πιστεύω ότι το λάθος των εργοδοτών είναι ότι δεν επιστρέφουν στον εργάτη, με την μορφή κοινωνικών παροχών (π.χ. νέα εργαλεία, ευχάριστο περιβάλλον εργασίας, διευκολήνσεις στους εργαζομένους όσον αφορά τα παιδιά τους, την υγεία, την ασφάλεια και την εκπαίδευσή τους) την υπεραξία εργασίας που παράγουν.
Σε αντίθεση πλήθος εργοδοτών λαμβάνουν την υπεραξία των εργατών ως κέρδος για αυτούς, έχοντας την τάση να αυξάνουν την υπεραξία των εργατών (ουσιαστικα την υπερεργασία) είτε με περισσότερες ώρες εργασίας είτε με απλήρωτες υπερωρίες, προς δικό τους κυρίως όφελος.
Κανείς δεν τόλμησε να ακολουθήσει τοαποδοτικό μοντέλο διοίκησης Ρ.Όουεν.
Ένα link για αυτό το αποδοτικό μοντέλο διοίκησης Ρ.Όουεν;
Πολύ με ενδιαφέρει. Και αν το έχεις και στα ελληνικά... :)
εδώ .
Αν ψάξεις στο google ίσως βρεις και άλλα άρθρα απί αυτού!!!
Φυσικά να διευκρινίσω ότι ο εκμοντερνισμός των μοντέλων αυτών είναι απαραίτητος, γιατί αλλιώς μένεις υπόδουλομένος στο παρελθόν και δεν βλέπεις το τώρα...
:)
:)
Καλά κουράγια, κοριτσάκι
Φιλί
mad2lauv, ίσως όμως, ίσως, να βάζουν ένα χεράκι και κάποιοι άλλοι (?)...
lockheart, πάντα η επιστροφή στη δουλειά μετά από άδεια μου φαίνεται δύσκολη. Θέλω περισσότερα από τη δουλειά μου, από τη ζωή μου, από μένα. Και πάντα ψάχνομαι...
sofi, καλώς σε βρήκα!!! :)
1)Θα ζούσα τη φαντασίωση μου ότι είμαι στην πραγματικότητα ο Ιντιάνα Τζόουνς παγιδευμένος στο σώμα του φτωχού πλην τίμιου Πίκου Απίκου
2)Κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αύξηση, άσε που η αποδοτικότητα στους υπαλλήλους μου θα βαρούσε κόκκινο (άλλωστε τι είναι μερικοί τραυματισμοί υπαλλήλων μεταξύ φίλων χα,χα,χα)
3)Αν είχα καμία νοστιμούλα υπάλληλο που θα ήταν και ολίγον του kinky ρεπερτορίου θα είχα και τα τυχερά μου.
Ρε μπας και έχω τα φόντα να βγω εργοδότης της χρονιάς με τέτοια προσόντα και χαραμίζομαι χμμμ... για εκείνο το μαστίγιο που λέγαμε τώρα...κάπου στο πατάρι με τα μάλλινα πρέπει να είναι:)
Καλωσήρθες πίσω Sofi-K!
πικο, θα ηθελα να σε έχω αφεντικό κι ας ήταν το κορμί σου τύμπανο από τις πληγές!!!! Κάτι μου λέει πως θα είχα και γαμώ τους κοιλιακούς από τα γέλια!
;)
Αποδίδουμε καλύτερα ετσι.
Εντάξει καλο ειναι να χεις κοντά χαβαλέδες συναδέλφους για να γίνεται και η δουλειά ευχάριστα, αν και ο Πικος δεν θα μ αφηνε να δουλέψω, χαχαχαχα.
Καλο ειναι και ενα 15 λεπτο τσατ και λιγο μπλόγκινγκ αλλα οκ μη το παρακάνουμε, οκ πρέπει να δουλέψω και λιγο!
Καλημερες γλυκειά Σοφί :)
Από την άλλη, τις μέρες της απραξίας π.χ. την βδομάδα αυτή που δεν υπήρχε δουλειά, νόμίζεις ότι ο χρόνος δεν μπορεί να γεμίσει ουτε με τσατ ούτε με σερφάρισμα ούτε με τίποτα. Εκατό ωρες από την στιγμή που μπαίνω στο γραφεί το πρωί, το ρολίο δείχνει 11:37 (Ουφ!)
Το χρόνο τον βιώνουμε υποκειμενικά ανάλογα με τις συνθήκες.
Αλλά, να, δεν είναι αδικία να γίνεται το ίδιο και στις καλές και κακές στιγμές της ζωής;
Μεγάάάάάλη εφεύρεση το τσατ!!
:) :) :)
Φιλιά πολλά Σοφάκι!
όλη τη χρονιά κλεισμένοι στα κελιά μας
σνιφ
(κλείνω τη δεύτερη ώρα υπερωρίας γι αυτό γκρινιάζω)
θες να σου κανονισω μια πορεια διαμαρτηριας, να αναψουν τα αιματα, να βρεις το κεφι σου?? :P
λοιπον.. αν δεν σε γεμιζει κατι.. αφησε το.. θα σε χαλαει και τωρα και παντα!! αν παλι δεν μπορεις.. μην αφηνεσαι στη μιζερια του, χρωματισε το και πες πως ειναι αυτο που θες.. :)
και τα φιλιά μου!
Καλώς σε βρήκα.
Να περάσεις τέλεια! :)
Πώς γίνεται να κάνουν τόσο chat όλοι αυτοί που δουλεύουν; :)
Μπροκολάρχη και πάλι μπροκολάρχη, αλλά μας παράτησε κι αυτός!!!
Έχουν βέβαια χειμώνα (με 30 βαθμούς) εκεί και άρχισε και ζωγραφική...