Δευτέρα, Αυγούστου 20, 2007

Καλησπέρα...

... καλή βδομάδα κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Ναι, σήμερα είναι Δευτέρα και γύρισα στη δουλειά μετά από μία εβδομάδα άδεια.
Δεν είναι ότι νυστάζω, αν και θα χτύπαγα χαλαρά ένα διωράκι ακόμα.
Αλλά είμαι κλεισμένη σε ένα γραφείο, χωρίς να έχω δουλειά και κάθομαι και κοιτάζω απέναντι μου έναν υπολογιστή.Νομίζω πως με κοιτάζει και αυτός. Ίσως και να με χλευάζει...
Δεν είναι πολύ κουτό; Ψάχνουμε να βρούμε δουλειές, στις οποίες δεν ειμαστε καθόλου παραγωγικοί και περιμένουμε να περάσει ένα αιώνιο 8ωρο για να "ελευθερωθούμε".
Και μετά, μετά κυνηγάμε την υπόλοιπη ημέρα για να νιώσουμε πως τουλάχιστον κάποιες πολύτιμες ώρες δεν πήγανε χαμένες. Αν έχουμε αυτό το υπέροχο περιθώριο και δεν είμαστε γονείς με παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις...
Νομίζω πως αν ήμουν εργοδότης, θα είχα ως πάγια τακτική την 6ωρη απασχόληση του εργαζομενου, αντί αυτής του 8ώρου. Ξέρω, πολλοί θα πείτε πως αν ήμουν εργοδότης, θα κοίταζα να ξεζουμίσω τον εργαζόμενο. Κι όμως πιστεύω πως δεν είναι έτσι. Πιστεύω πως ένα 6ωρο ειναι πολύ πιο αποδοτικό από ένα 8ωρο. Συνήθως το τελευταίο δίωρο (αν όχι περισσότερο) ο εργαζόμενος κάθεται κουρασμένος μπροστά από τον υπολογιστή και παίζει πασιέντζες η κάνει τσατ (αν είναι σε κάποιο γραφείο).
Χαμένος χρόνος, χαμένη ενέργεια...

Τίποτα όμως δεν αλλάζει, τουλάχιστον όχι ως προς το καλύτερο. Γκρινιάζω και δεν μου αρέσει.
Στο κάτω κάτω κατά κάποιον τρόπο, επιλογή μας δεν είναι η ζωή μας; Ή τελικά οι επιλογές μας είναι περιορισμένες και απλώς προσπαθούμε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή;
Μήπως τα Κιριμπάτι είναι μια λύση;;;
 
posted by cindaki at 4:47 μ.μ., |

31 Comments:

Είναι χαμένος χρόνος και χαμένη ενέργεια το τσατ??? :P

Μπροκολάρχη και πάλι μπροκολάρχη, αλλά μας παράτησε κι αυτός!!!
Έχουν βέβαια χειμώνα (με 30 βαθμούς) εκεί και άρχισε και ζωγραφική...
par...aloge, όπως σου είπα, ήσουν πολύ καλή παρέα αυτή τη δύσκολη μέρα!
Αλλά (γενικά) θα προτιμούσα να κάνω κάτι ενδιαφέρον, να δουλεύω τόσο όσο πρέπει και να ειμαι ευχαριστημένη...
Δε λέω να μη δουλευω, να δουλεύω, αλλά πιο ανθρώπινα...
Μας βλέπω όλους συνεργάτες του ναυαγού!
Η αλήθεια είναι ότι 6 ώρες ημερησίως, και όχι απαραιτήτως όλες τις μέρες της εβδομάδος, αλλά 6 πραγματικά παραγωγικές ώρες, είναι υπέρ αρκετές για τις περισσότερες δουλειές.

Οι εργοδότες δεν έχουν καταλάβει ότι το βασικότερο για να δουλέψει αποδοτικά ένας εργαζόμενος είναι το καλό κλίμα και το ευχάριστο περιβάλλον. Αλλά αν τα εξασφαλίσουν αυτά θα χάσουν το αγαπημένο τους σπορ, που είναι να φωνάζουν. Βλέπεις έτσι μεγαλώνει ο ανδρισμός τους.

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;
Πιστεύω ότι φταίει το ότι υπάρχουν περιορισμένες επιλογές. Απλά ο καθένας προσπαθεί να κάνει το καλύτερο και μένει σχετικά στάσιμος από ένα σημείο και πέρα. Δεν ξέρω αν είναι σωστό αυτό που λέω, δεν έχω δουλέψει ακόμα για να ξέρω καλύτερα. Πες μου αν κάνω κάπου λάθος.
Όσον αφορά την εργασία:
πιστεύω ότι το λάθος των εργοδοτών είναι ότι δεν επιστρέφουν στον εργάτη, με την μορφή κοινωνικών παροχών (π.χ. νέα εργαλεία, ευχάριστο περιβάλλον εργασίας, διευκολήνσεις στους εργαζομένους όσον αφορά τα παιδιά τους, την υγεία, την ασφάλεια και την εκπαίδευσή τους) την υπεραξία εργασίας που παράγουν.
Σε αντίθεση πλήθος εργοδοτών λαμβάνουν την υπεραξία των εργατών ως κέρδος για αυτούς, έχοντας την τάση να αυξάνουν την υπεραξία των εργατών (ουσιαστικα την υπερεργασία) είτε με περισσότερες ώρες εργασίας είτε με απλήρωτες υπερωρίες, προς δικό τους κυρίως όφελος.
Κανείς δεν τόλμησε να ακολουθήσει τοαποδοτικό μοντέλο διοίκησης Ρ.Όουεν.
@ par...alogos
Ένα link για αυτό το αποδοτικό μοντέλο διοίκησης Ρ.Όουεν;

Πολύ με ενδιαφέρει. Και αν το έχεις και στα ελληνικά... :)
Επειδή τα έχω διαβάσει από βιβλία και έχει και κάποια χρόνια, ένα πρόχειρο link που βρήκα είναι
εδώ .
Αν ψάξεις στο google ίσως βρεις και άλλα άρθρα απί αυτού!!!


Φυσικά να διευκρινίσω ότι ο εκμοντερνισμός των μοντέλων αυτών είναι απαραίτητος, γιατί αλλιώς μένεις υπόδουλομένος στο παρελθόν και δεν βλέπεις το τώρα...
Μου θύμησες την διαφήμιση με το τζόκερ, ¨αν ήμουν πρόεδρος θα πήγαινα μέσα και θα του ‘λεγα, ποιος είσαι κύριε και δεν πληρώνεις υπερωρίες;¨

:)
snikolas, ένα τέτοιο πράμα τέλος πάντων!

:)
ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΕΙΡΑ ΟΚΤΑΩΡΑ ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΓΑ ΠΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΩ ΝΕΡΟ..ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΩΣ..ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ..ΚΑΛΥΤΕΡΑ 8 ΩΡΕΣ ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΠΑΣΙΕΤΖΑ 2 ΩΡΩΝ Η΄ΕΝΑΣ 8ΩΡΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ.
οι επιλογες μας οριζουν τη ζωη μας..δηλαδη εμεις και μονο...
δυσκολη η επάνοδος ε?...κουράγιο
Δύσκολα είναι για όλους..
Καλά κουράγια, κοριτσάκι
Φιλί
loth, δε διαφωνώ καθόλου! Το να είσαι παραγωγικός σε γεμίζει τόσο μα τόσο πολυ!

mad2lauv, ίσως όμως, ίσως, να βάζουν ένα χεράκι και κάποιοι άλλοι (?)...

lockheart, πάντα η επιστροφή στη δουλειά μετά από άδεια μου φαίνεται δύσκολη. Θέλω περισσότερα από τη δουλειά μου, από τη ζωή μου, από μένα. Και πάντα ψάχνομαι...
Καλά όλα αυτα, αλλά δουλευω 12-13 ώρες τη μέρα και δεν είχα αν προλάβει να σκεφτω ότι 6 ώρες θα ΄ταν ποτε αρκετες..Η μαλακια ειναι ότι τουλάχιστον 9 απο τις 12 ώρες είναι ωρες πανικού. Μεχρι ένα σημειο σας ζηλευω που δουλευετε 8ωρα...
sofi, καλώς σε βρήκα!!! :)
Αν ήμουν εργοδότης θα φορούσα ένα καπέλο σαν του Ιντιάνα Τζοουνς , θα έπαιρνα και το μαστίγιο μου και θα έκοβα βόλτες στο κτίριο μαστιγώνοντας τους πάντες από τον καφετζή μέχρι τον executive παρκαδόρο. Με αυτόν τον τρόπο θα είχα τριπλό όφελος

1)Θα ζούσα τη φαντασίωση μου ότι είμαι στην πραγματικότητα ο Ιντιάνα Τζόουνς παγιδευμένος στο σώμα του φτωχού πλην τίμιου Πίκου Απίκου

2)Κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αύξηση, άσε που η αποδοτικότητα στους υπαλλήλους μου θα βαρούσε κόκκινο (άλλωστε τι είναι μερικοί τραυματισμοί υπαλλήλων μεταξύ φίλων χα,χα,χα)

3)Αν είχα καμία νοστιμούλα υπάλληλο που θα ήταν και ολίγον του kinky ρεπερτορίου θα είχα και τα τυχερά μου.

Ρε μπας και έχω τα φόντα να βγω εργοδότης της χρονιάς με τέτοια προσόντα και χαραμίζομαι χμμμ... για εκείνο το μαστίγιο που λέγαμε τώρα...κάπου στο πατάρι με τα μάλλινα πρέπει να είναι:)

Καλωσήρθες πίσω Sofi-K!
lifewhispers, καλημέρα, καλώς βρεθήκαμε!Αξίζει όμως να δουλεύεις τόσο πολύ; Εντάξει, ο καθένας βάζει τους προσωπικούς του στόχους και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Αλλά είμαι της άποψης να δουλεύω για να ζω και όχι να ζω για να δουλεύω...

πικο, θα ηθελα να σε έχω αφεντικό κι ας ήταν το κορμί σου τύμπανο από τις πληγές!!!! Κάτι μου λέει πως θα είχα και γαμώ τους κοιλιακούς από τα γέλια!
;)
Επταώρο δουλειά χρειάζεται με ενδιάμεσα διαλείμματα 15 λεπτών κι όχι με το χρονόμετρο κιόλας.
Αποδίδουμε καλύτερα ετσι.
Εντάξει καλο ειναι να χεις κοντά χαβαλέδες συναδέλφους για να γίνεται και η δουλειά ευχάριστα, αν και ο Πικος δεν θα μ αφηνε να δουλέψω, χαχαχαχα.
Καλο ειναι και ενα 15 λεπτο τσατ και λιγο μπλόγκινγκ αλλα οκ μη το παρακάνουμε, οκ πρέπει να δουλέψω και λιγο!
Καλημερες γλυκειά Σοφί :)
Θα ακουστεί λίγο κλισέ, αλλά μόνο στο χέρι μας είναι να κάνουμε τις σωστές επιλογές στη ζωή μας. Με όποιο τίμημα χρειαστεί να σηκώσουμε στις πλάτες μας. Εσχάτως το έκανα, το πλήρωσα όσο κόστιζε, αλλά τώρα μπορώ να "αναπνέω" ξανά. Σου εύχομαι να κάνεις το ίδιο. Και είμαι σίγουρος ότι μπορείς...
Ειναι φορές που η δουλειά είναι τόσο πολλή που δεν καταλαβαίνεις τον χρόνο που πέρασε, και δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις ότι κουράστηκες.
Από την άλλη, τις μέρες της απραξίας π.χ. την βδομάδα αυτή που δεν υπήρχε δουλειά, νόμίζεις ότι ο χρόνος δεν μπορεί να γεμίσει ουτε με τσατ ούτε με σερφάρισμα ούτε με τίποτα. Εκατό ωρες από την στιγμή που μπαίνω στο γραφεί το πρωί, το ρολίο δείχνει 11:37 (Ουφ!)

Το χρόνο τον βιώνουμε υποκειμενικά ανάλογα με τις συνθήκες.

Αλλά, να, δεν είναι αδικία να γίνεται το ίδιο και στις καλές και κακές στιγμές της ζωής;
Καλή δύναμη! (Για να μην πω Καλό Χειμώνα, μια που είναι νωρίς ακόμα)
Αχ η ιστορία της ζωής, να κάθομαι μπροστά από το πισι και να ρεμβάζω χωρίς να έχω δουλειά να κάνω...
Μεγάάάάάλη εφεύρεση το τσατ!!
:) :) :)
Φιλιά πολλά Σοφάκι!
και μένα τη διαφήμιση του τζόκερ μου θύμισες ;) θα ήταν υπέροχος ο κόσμος αν σε άφηνε χρόνο και για άλλα πράγματα να κάνεις εκτός της δουλειάς, από την άλλη υπάρχει κόσμος που η δουλειά είναι η ζωή τους... πολλές φορές εργαζόμουν 6ωρο αλλά ήταν τόσο εξαντλητικό που όταν δούλεψα 8ωρο μου φάνηκε παιχνιδάκι
αχ μας πετάνε δύο βδομάδες σαν να είναι κόκκαλα κι εμείς αδέσποτα σκυλιά

όλη τη χρονιά κλεισμένοι στα κελιά μας

σνιφ


(κλείνω τη δεύτερη ώρα υπερωρίας γι αυτό γκρινιάζω)
επ.. γιατι τετοια διαθεση?!!!
θες να σου κανονισω μια πορεια διαμαρτηριας, να αναψουν τα αιματα, να βρεις το κεφι σου?? :P
λοιπον.. αν δεν σε γεμιζει κατι.. αφησε το.. θα σε χαλαει και τωρα και παντα!! αν παλι δεν μπορεις.. μην αφηνεσαι στη μιζερια του, χρωματισε το και πες πως ειναι αυτο που θες.. :)
ένα γειά
και τα φιλιά μου!
Eνα πράγμα μπορεί να με κάνει ν'αυτοκτονήσω κι'αυτό είναι η πλήξη. Βρες κάτι ευχάριστο ν'ασχολείσαι.
Καλώς σε βρήκα.
Ευχές για όμορφο σαββατοκύριακο!
Να περάσεις τέλεια! :)
Εγώ αυτήν την απορία είχα πάντα.
Πώς γίνεται να κάνουν τόσο chat όλοι αυτοί που δουλεύουν; :)
Εγώ λέω πάντως.... πως αν δεν μπορείς να αγαπήσεις αυτό που κάνεις, βρες ένα τρόπο να το αλλάξεις, και μαγικά όλα θα γίνου πιο απλά!