Ο χορός.
Εκείνος…
… Ανακάθισε στην καρέκλα του.
Δεν έλεγε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Λάτρευε να τη χαζεύει όσο αυτή κοιμόταν. Σήμερα είχε κάτι μαγικό. Μία γαλήνια έκφραση στο πρόσωπό της.
Αυτή τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι δεν είχε σταματήσει ποτέ να την αγαπά.
Ποτέ…
Πως τα κατάφεραν και χάθηκαν όμως;
Ούτε που κοιτούσαν πια ο ένας τον άλλον στα μάτια…
Αποφάσισε να ετοιμάσει καφέ.
Πήγε στην κουζίνα, που είχε λουστεί από το φως του ήλιου.
Κάτι ήταν διαφορετικό εκείνο το πρωί. Μια ευχάριστη διάθεση τον έκανε να ριγήσει. Άκουσε βήματα.
Εκείνη, είχε ξυπνήσει.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα, και ένα χαμόγελο που πήγε να εμφανιστεί, σβήστηκε γρήγορα.
Δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση.
Δεν ήθελε να γίνουν δυο ξένοι, αυτοί που αγαπήθηκαν τόσο…
Αν του μιλούσε… Αν του έλεγε τι νιώθει…
-Έχει καφέ, της φώναξε, αλλά εκείνη είχε ήδη μπει στο μπάνιο.
Ναι, σίγουρα κάτι έπρεπε να κάνει.
Έκοψε ένα φύλλο από ένα μπλοκάκι, κάτι έγραψε.
Το άφησε στο τραπέζι και έφυγε για τη δουλειά.
Εκείνη…
…ξύπνησε.
Γύρισε προς το μέρος του, αλλά εκείνος είχε ήδη σηκωθεί, όπως συνήθιζε τελευταία. Πόσο καιρό είχαν να ξυπνήσουν μαζί και να αρχίσουν τα χάδια;
Κάποτε λάτρευε να την κοιτάζει, όσο αυτή κοιμόταν. Τώρα;
Αποφάσισε να σηκωθεί.
Το σπίτι σήμερα ήταν ηλιόλουστο, ζεστό.
Τον είδε στην κουζίνα.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα. Διέκρινε ένα χαμόγελο ή της φάνηκε;
Πήγε στο μπάνιο να κάνει ένα ντουζάκι.
Τον άκουσε που της φώναξε ότι είχε ετοιμάσει καφέ.
Κάτω από το χλιαρό νερό, άρχισε να κλαίει. Ήθελε τόσο πολύ να την αγκαλιάσει σφιχτά, να τη φιλήσει όπως κάποτε!
Δεν ήθελε να γίνουν δυο ξένοι, αυτοί που αγαπήθηκαν τόσο.
Αν της μιλούσε… Αν της έλεγε τι νιώθει…
Τύλιξε την πετσέτα στο σώμα της και πήγε να πιει καφέ. Πάνω στο τραπέζι, ένα σημείωμα…
...
Βγήκε από το ταξί και στάθηκε μπροστά στην είσοδο του μπαρ.
Ξεδίπλωσε το χαρτάκι που, τόση ώρα κρατούσε σφιχτά στα χέρια της, τσαλακώνοντας το.
“Ραντεβού στις 21:00 στο
παλιό μας στέκι.
Να φοράς το κόκκινο
φόρεμα”.
Πήρε βαθιά ανάσα. Μα καλά, τι είχε πάθει; Λες και πήγαινε στο πρώτο της ραντεβού ένιωθε!
Ναι, ήθελε να δώσει αυτήν την ευκαιρία στη σχέση τους, σκέφτηκε και προχώρησε.
Δεν είχε πολύ κόσμο στο μπαράκι και έτσι δεν ήταν δύσκολο να τον διακρίνει.
Στεκόταν όρθιος και την κοίταζε με θαυμασμό, όπως την είχε κοιτάξει όταν την είχε πρωτοδεί, πάλι μ’ αυτό το ίδιο φόρεμα.
Τον πλησίασε.
Εκείνος, έκανε ένα νεύμα στον dj, που είχε ένα τραγούδι έτοιμο να περιμένει τη σειρά του.
Τύλιξε το χέρι του γύρω από την μέση της και την τράβηξε κοντά του.
Πλησίασε το λαιμό της, μέθυσε από το άρωμά της και τα χείλη του πλησίασαν τα δικά της.
Εκείνη, δεν αντιστάθηκε, αλλά ένιωσε αμήχανα.
Σαν να του έδινε το πρώτο της φιλί!
Συνέχισαν να φιλιούνται τρυφερά όση ώρα κράτησε το τραγούδι τους.
Εκείνη, άνοιξε τα υγρά μάτια και τον κοίταξε.
“Σ’ αγαπώ! ”
“Σ’ αγαπώ! ”
15 Comments:
Σ' ευχαριστώ πολύ jason!!!
Πολύ καλό!
Πόσο πιο όμορφες θα ήταν οι ζωές μας αν απλά ακούγαμε, δίναμε, χωρίς γκρίνιες και μιζέριες...
Δεν είναι αναγκαία, είναι ίσως όμως καλά για αρχή, να σπάσει ο πάγος.
Αν γουστάρεις, μπορώ να γράψω και μια ιστοριούλα που ο Μήτσος την καλεί σε δείπνο με γαρίδες κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ...
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη!
Έτσι,παντού..
Και μια σπίθα μόνο από έναν μεγάλο έρωτα να έχει απομείνει,αρκεί για να γίνει πυρκαγιά!
Ευχαριστούμε sofi-k!
τελικά αξίζει να λέμε τι νιώθουμε και να μη το κρύβουμε...
Να την προσέχεις..,
ναι, πάντα αξίζει να λέμε τι νιώθουμε, ακόμα κι αν πληγωθούμε...
@στέλιος
που χάθηκες εσύ;
Σ' ευχαριστώ που με θυμάσαι!
@boy...
εις υγείαν!
Καλώς ήρθες!
Γλυκιά ..καλημέρα!!
Ελπίζω να είσαι καλά!
Βαρέθηκα πια να διαβάζω, να βλέπω και να ακούω ιστορίες για ξεθωριασμένους έρωτες και θλιμμένες αγάπες.
Ορίστε μια φορά που ο έρωτας θριαμβεύει και πάλι!
Πολύ γλυκό, πολύ ρομαντικό, πολύ αισιόδοξο και πόλύ όμορφο...
Με λίγα λόγια... απλώς sofi-k!