Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι…
Υπάρχουν άνθρωποι που τη φοβούνται. Την τρέμουν. Και κάνουν ότι μπορούν για να την πολεμήσουν. Πολλοί καταλήγουν σε λάθος σχέσεις, που όμως προτιμούν να καταπιέζονται, να εξευτελίζονται, παρά να τολμήσουν να μείνουν μόνοι.
Γιατί η μοναξιά φοβίζει…
Υπάρχουν και άλλοι, που κάνουν τη μοναξιά φίλη τους.
Τους αρέσει, την απολαμβάνουν. Επιδιώκουν να μένουν μόνοι, με τις σκέψεις τους, την ησυχία τους. Την ελευθερία τους.
Υπήρξαν άνθρωποι, που πίστευαν πως η μοναξιά δεν είναι κάτι φοβερό. Αλλά αυτοί δεν είχαν γνωρίσει ποτέ την πραγματική συντροφικότητα. Και όταν, κάποιοι, τη γνώρισαν, λυπόταν για τον χαμένο χρόνο...
Υπήρξαν και άνθρωποι, που ύστερα από καταπίεση και αποτυχημένες σχέσεις, κατέφυγαν στην ηρεμία και τη γαλήνη της μοναξιάς… Και ίσως να μην το μετάνιωσαν ποτέ.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε πως “ξέρουν” πως θα καταλήξουν μόνοι.
Τι σκληρή κουβέντα!
Και αν είναι αλήθεια, τι σκληρή μοίρα:
Ή μήπως όχι;
Μήπως δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά;
Είναι και η ηλικία. Διαφορετικά βιώνεις την μοναξιά στα νιάτα σου, διαφορετικά στα γηρατειά.
Διαλέγεις την μοναξιά ή σε διαλέγει;
Είναι η μοναξιά συνώνυμο της ελευθερίας;
Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω, είναι πως στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας μου, παραλίγο ένας γεράκος να πεθάνει αβοήθητος, πεσμένος στο πάτωμα, επειδή ήταν μόνος…
33 Comments:
Αλλά εγώ τουλάχιστον προτιμώ μόνη παρά δίπλα σ'ανθρώπους που δεν έχουν να μου πουν τίποτα. :)
είμαι χωρίς πατέρα από τα 17 μου,αδέρφια δεν έχω,ξαδέρφια δεν έχω,και προσπαθώ να βρω το ταίρι μου.Έχω συμβιβαστεί προσωπικά με την μοναξιά.
η μοναξιά είναι κάτι το υποκειμενικό.Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα.Αλλά υπάρχει και ένα συμπέρασμα.
δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι τελείως μόνος μέχρι να πεθάνει.Θέλω να πω πως κάποια στιγμή χρειάζεται το άλλο φύλο για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του.
η μοναξιά είναι επιλογή αλλά μπορεί να είναι και ανάγκη.
attalanti, και δεν έχεις καθόλου άδικο! Όλα τελικά καταλήγουν στο πόσο καλά ξέρουμε τον εαυτό μας και τι θέλουμε για τον εαυτό μας...
o kairos, λες?
chris, τελικά, ναι...
μικρός πρίγκηπας, τουλάχιστον προσπάθησα!
elafini, εγώ πάλι νομίζω πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...
Το άλλο φύλο κάποια στιγμή βρίσκεται, αν εχεις και λίγο τις κεραίες σου τεντωμένες.
Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!!!
Αν την επιλέγεις; Νομίζω, πως σωστότερο ερώτημα θα ήταν, αν συμβιβάζεσαι μαζί της. Οι περισσότεροι συμβιβάζονται με κακές σχέσεις, κάποιοι λιγότεροι με τη μοναξιά. Δεν βρίσκω κάτι ανώτερο από το άλλο. Είναι μάλλον θέμα ψυχοσύνθεσης.
Η Θεία μου δε θέλει κανέναν.Δεν έχει άντρα και παιδια.Δε βγαίνει πολύ.Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στο μυαλό της.Το επελεξε;
Αλλά μην ξεχνάμε αυτό που έχω ξαναπεί. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον...
πως για να την αντέξεις,
πρέπει να είσαι Θεός ή θηρίο.
(στην αφορμή σου - στον παππούλη,
στέκομαι...)
όμως πιστεύω,πως αν τα χεις βρει με τον εαυτό σου,μπορείς κι αυτοεξυπηρετείσαι,η μοναξιά δεν είναι τραγική,δεν είναι καν κάτι που θα πρεπε να μας φοβίζει...
Δεν την βλέπω σαν "εχθρό" που θα συναντήσω στο μέλλον
Το τελευταίο διάστημα την επιδιώκω.Όχι επειδή έχω τις άπειρες παρέες κλπ κλπ.. Περισσότερο επειδή δεν μπορώ να έχω/είμαι με όποιον θέλω κιέτσι δεν θέλω να χρησιμοποιώ τους άλλους σαν "υποκατάστατα"
Δεν ξέρω τί θα γίνει στο μέλον,αν φτάσω βέβαια σ αυτό.
Ελπίζω να μαι γερή,να στέκομαι στα πόδια μου,να λειτουργεί το μυαλό μου,να μην γίνω βάρος σε κανέναν και να υπάρχουν άπειρα βιβλία και μουσική....
φιλιά
:)
Μοναξιά μου τίποτα...
Μην μπερδεύουμε τη μοναξιά με την εγκατάλειψη...
Η μοναξιά μπορεί να είναι και επιλογή κάποιου.
Η εγκατάλειψη όχι...
Πολύ όμορφο θέμα. Θέλει σελίδες ανάλυσης...
0:)
Την μοναξιά δεν την επιλέγει κανείς...
Για δες http://morfes/blogspot.com
ξέρω ανθρώπους μόνους που έχουν συμφιλιωθεί με τη μοναξιά τους...
ξέρεις τι είναι να είσαι ανάμεσα σε κόσμο και να νιώθεις μόνος?
απαπα
allmylife, κι εγώ...
alkyoni, όσο είμαστε νέοι, όλα φαίνονται ευκολότερα. Ακόμη και μοναχικές στιγμές με τον εαυτό μας, μας βοηθούν να έρθουμε πιο κοντά στον εσωτερικό μας κόσμο.
Αλλά...
mad2luv, κουράγιο! Υποφέρεις και πονάς, αλλά μην το βάζεις κάτω! Μετά από ένα χωρισμό, η μοναξιά είναι παράφορη, αλλά απαραίτητη για να βρεις τις ισορροπίες σου.
αργυρένια, αν σου πω πως ένιωσα από παιδί αυτό το συναίσθημα?...
Βέβαια ούτε και ο συμβιβασμός είναι λύση.Να τρως και να σε τρώει κάποιος στη μάπα,μόνο για να μην είσαι μόνος.
Άσχημο πράγμα να πεθαίνεις μόνος, αλλά ίσως όταν είσαι νέος δεν το σκέφτεσαι, δε θέλεις να συμβιβαστείς με κάτι που δε σε εκφράζει.
Πολλοί την απολαμβάνουν τη μοναξιά, είναι βέβαιο αυτό, και όμως, αν επιλέξεις το δρόμο της μοναξιάς, δύσκολο να τον απαρνηθείς στη συνέχεια.
Ενώ αν επιλέξεις τον άλλο δρόμο, σίγουρα θα μπορέσεις στο μέλλον να απολαύσεις και πολλές μοναχικές στιγμές.
Τι να πω, λες και ξέρω σ' αυτήν την ηλικία τι να πω.