Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι…

Τελικά η μοναξιά προκύπτει ή κάποιος την επιλέγει;

Υπάρχουν άνθρωποι που τη φοβούνται. Την τρέμουν. Και κάνουν ότι μπορούν για να την πολεμήσουν. Πολλοί καταλήγουν σε λάθος σχέσεις, που όμως προτιμούν να καταπιέζονται, να εξευτελίζονται, παρά να τολμήσουν να μείνουν μόνοι.
Γιατί η μοναξιά φοβίζει…

Υπάρχουν και άλλοι, που κάνουν τη μοναξιά φίλη τους.
Τους αρέσει, την απολαμβάνουν. Επιδιώκουν να μένουν μόνοι, με τις σκέψεις τους, την ησυχία τους. Την ελευθερία τους.

Υπήρξαν άνθρωποι, που πίστευαν πως η μοναξιά δεν είναι κάτι φοβερό. Αλλά αυτοί δεν είχαν γνωρίσει ποτέ την πραγματική συντροφικότητα. Και όταν, κάποιοι, τη γνώρισαν, λυπόταν για τον χαμένο χρόνο...

Υπήρξαν και άνθρωποι, που ύστερα από καταπίεση και αποτυχημένες σχέσεις, κατέφυγαν στην ηρεμία και τη γαλήνη της μοναξιάς… Και ίσως να μην το μετάνιωσαν ποτέ.

Υπάρχουν άνθρωποι που λένε πως “ξέρουν” πως θα καταλήξουν μόνοι.
Τι σκληρή κουβέντα!
Και αν είναι αλήθεια, τι σκληρή μοίρα:
Ή μήπως όχι;
Μήπως δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά;

Είναι και η ηλικία. Διαφορετικά βιώνεις την μοναξιά στα νιάτα σου, διαφορετικά στα γηρατειά.

Διαλέγεις την μοναξιά ή σε διαλέγει;
Είναι η μοναξιά συνώνυμο της ελευθερίας;


Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω, είναι πως στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας μου, παραλίγο ένας γεράκος να πεθάνει αβοήθητος, πεσμένος στο πάτωμα, επειδή ήταν μόνος…
 
posted by cindaki at 12:24 μ.μ., |

33 Comments:

Κι εγώ το σκέφτομαι πολλές φορές αυτό.
Άσχημο πράγμα να πεθαίνεις μόνος, αλλά ίσως όταν είσαι νέος δεν το σκέφτεσαι, δε θέλεις να συμβιβαστείς με κάτι που δε σε εκφράζει.
Πολλοί την απολαμβάνουν τη μοναξιά, είναι βέβαιο αυτό, και όμως, αν επιλέξεις το δρόμο της μοναξιάς, δύσκολο να τον απαρνηθείς στη συνέχεια.
Ενώ αν επιλέξεις τον άλλο δρόμο, σίγουρα θα μπορέσεις στο μέλλον να απολαύσεις και πολλές μοναχικές στιγμές.
Τι να πω, λες και ξέρω σ' αυτήν την ηλικία τι να πω.
Το καλύτερο είναι να μπορείς να διαλέξεις και κυρίως να διακρίνεις τη μοναχικότητα από τη μοναξιά. Ξέρω πολλούς που φυλακίζονται κυνηγώντας παρέα ή χώρο για τον εαυτό τους. Θα πρέπει να ξέρει κανείς τι θέλει και πως μπορεί να ζήσει καλύτερα.
Αν η παρέα είναι καλή, κανείς δεν επιλέγει τη μοναξιά.
Αλλά εγώ τουλάχιστον προτιμώ μόνη παρά δίπλα σ'ανθρώπους που δεν έχουν να μου πουν τίποτα. :)
Όλοι οι άνθρωποι έρχονται στον κόσμο μόνοι και φεύγουν μόνοι.
Συχνά δεν την επιλέγεις.. κι αυτό είναι το φοβερό στην υπόθεση...
Μέσα σε λίγες γραμμές,είπες τόσα πολλά.............
δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που επιλέγει συνηδειτά τη μοναξιά..άλλο το να ζητάς κάποιες στιγμές με τον εαυτό σου και άλλο η μοναξιά..
εγώ πάλι που την έχω εκ φυσικού μου την μοναξιά,τι να πω;

είμαι χωρίς πατέρα από τα 17 μου,αδέρφια δεν έχω,ξαδέρφια δεν έχω,και προσπαθώ να βρω το ταίρι μου.Έχω συμβιβαστεί προσωπικά με την μοναξιά.

η μοναξιά είναι κάτι το υποκειμενικό.Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα.Αλλά υπάρχει και ένα συμπέρασμα.

δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι τελείως μόνος μέχρι να πεθάνει.Θέλω να πω πως κάποια στιγμή χρειάζεται το άλλο φύλο για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του.

η μοναξιά είναι επιλογή αλλά μπορεί να είναι και ανάγκη.
jason, ναι, όταν είσαι νέος δεν το σκέφτεσαι. Αν και για έναν παράξενο λόγο, από παιδί ήμουν πολύ μελαγχολική και πάντα πίστευα ότι η μοναξιά μου ταιριάζει. Μεγαλώνοντας άρχισα να τη φοβάμαι.

attalanti, και δεν έχεις καθόλου άδικο! Όλα τελικά καταλήγουν στο πόσο καλά ξέρουμε τον εαυτό μας και τι θέλουμε για τον εαυτό μας...
blogaki, Χίλιες φορές μόνη μου, παρά με ανθρώπους τέτοιους!!!

o kairos, λες?

chris, τελικά, ναι...
sunshine, κι αυτό πονάει πιο πολύ...

μικρός πρίγκηπας, τουλάχιστον προσπάθησα!

elafini, εγώ πάλι νομίζω πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...
βασίλη, μάλλον η δική σου περίπτωση είναι διαφορετική. Εσύ ήσουν αναγκασμένος να την αποδεχτείς, για να μπορέσεις να συνεχίσεις. Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν βρισκόμουν στη θέση σου. Ευτυχώς έχω πολύ καλές σχέσεις με τα ξαδέρφια μου. Είναι πολλές φορές ένα καταφύγιο για μένα.
Το άλλο φύλο κάποια στιγμή βρίσκεται, αν εχεις και λίγο τις κεραίες σου τεντωμένες.

Στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!!!
Νομίζω, πως την ελευθερία πολλοί αγάπησαν, τη μοναξιά κανείς.
Αν την επιλέγεις; Νομίζω, πως σωστότερο ερώτημα θα ήταν, αν συμβιβάζεσαι μαζί της. Οι περισσότεροι συμβιβάζονται με κακές σχέσεις, κάποιοι λιγότεροι με τη μοναξιά. Δεν βρίσκω κάτι ανώτερο από το άλλο. Είναι μάλλον θέμα ψυχοσύνθεσης.
Αυτό που ξέρω είναι πως αν την κάνεις φίλη, περνάς καλά μαζί της!
Η γιαγιά μου είναι μόνη της απ'τη μέρα που πέθανε ο παππούς μου.Δεν το επέλεξε.
Η Θεία μου δε θέλει κανέναν.Δεν έχει άντρα και παιδια.Δε βγαίνει πολύ.Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στο μυαλό της.Το επελεξε;
Καλό είναι να μάθουμε να απολαμβάνουμε την παρέα του εαυτού μας και να μην σκορπιζόμαστε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα αρκεί να έχουμε παρέα. Αλλά η πλήρης μοναξιά, είναι αποκαρδιωτική. Και δεν θα ήθελα καθόλου μα καθόλου να μείνω κατάμονη όταν γεράσω. Ελπίζω να έχω λεφτά τότε, για να εξαγοράζω έστω την παρέα των άλλων (εγγόνια που να τα τσακίζω στα δώρα για να 'ρχονται να με βλέπουν π.χ. Έστω κι έτσι!)
Συμφωνώ με τον Chris. Αυτό είχα στο μυαλό μου να σου πω. Απλά έχω ακόμη μια μικρή αμφιβολία τι γίνεται στο ενδιάμεσο αυτών των δύο(ερχομού και φυγής), και κατ` επέκτασην τι είναι το ενδιάμεσο αυτών των δύο...
Αλλά μην ξεχνάμε αυτό που έχω ξαναπεί. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον...
ξέρεις τι λένε;
πως για να την αντέξεις,
πρέπει να είσαι Θεός ή θηρίο.

(στην αφορμή σου - στον παππούλη,
στέκομαι...)
πολύ μεγάλο θέμα...
όμως πιστεύω,πως αν τα χεις βρει με τον εαυτό σου,μπορείς κι αυτοεξυπηρετείσαι,η μοναξιά δεν είναι τραγική,δεν είναι καν κάτι που θα πρεπε να μας φοβίζει...
Δεν την βλέπω σαν "εχθρό" που θα συναντήσω στο μέλλον
Το τελευταίο διάστημα την επιδιώκω.Όχι επειδή έχω τις άπειρες παρέες κλπ κλπ.. Περισσότερο επειδή δεν μπορώ να έχω/είμαι με όποιον θέλω κιέτσι δεν θέλω να χρησιμοποιώ τους άλλους σαν "υποκατάστατα"
Δεν ξέρω τί θα γίνει στο μέλον,αν φτάσω βέβαια σ αυτό.
Ελπίζω να μαι γερή,να στέκομαι στα πόδια μου,να λειτουργεί το μυαλό μου,να μην γίνω βάρος σε κανέναν και να υπάρχουν άπειρα βιβλία και μουσική....
φιλιά
:)
αλλες φορες η μοναξια ειναι επιλογη,κι αλλες φορες ανυποφορος πονος..στα γηρατεια ειναι χτυπημα..τραγικο ενα τετοιο τελος..
Λες και εισαι στο μυαλο μου..Χθες το βραδυ χωρισα..Υποφερω,ποναω..Ευτυχως εχω ανθρωπους που με στηριζουν..Αλλα ποναει..Μια τέτοια αγαπη,τετοια σχεση,ειναι κριμα να χαθει για χαζους λογους..Δεν ξεπερνας ευκολα 3 χρονια..Τη μοναξια δεν τη θελω..Ποτε δεν την ηθελα..Και βρηκα τον Μιχαλη..Μ αγαπησε,με ερωτευτηκε,με στηριξε..και αλλο τοσο και εγω..Ποτε δεν ξερεις τι σου επιφυλασσει η ζωη..Μακαρι να τα ξαναπουμε...Μωρο μου θα σ αγαπαω παντα...Και αυτο το "παντα" ισχυει...
Μοναξιά μου όλα...
Μοναξιά μου τίποτα...

Μην μπερδεύουμε τη μοναξιά με την εγκατάλειψη...

Η μοναξιά μπορεί να είναι και επιλογή κάποιου.

Η εγκατάλειψη όχι...

Πολύ όμορφο θέμα. Θέλει σελίδες ανάλυσης...

0:)
Άλλο μοναχικότητα και άλλο μοναξιά.

Την μοναξιά δεν την επιλέγει κανείς...
Λοιπόν επειδή η μοναξιά είναι άσχημο πράγμα λέμε να μαζευτούμε.
Για δες http://morfes/blogspot.com
..εξαρταται μπορει να ειναι απο επιλογη μπορει και οχι.Προσωπικα με τρομαζει , δεν θα την διαλεγα ποτε!
άλλες φορές μας διαλέγει, άλλες την επιλέγουμε... η ζωή είναι περίεργη.

ξέρω ανθρώπους μόνους που έχουν συμφιλιωθεί με τη μοναξιά τους...
η μοναξιά είναι μάστιγα.

ξέρεις τι είναι να είσαι ανάμεσα σε κόσμο και να νιώθεις μόνος?

απαπα
paranoia, λες, ε;

allmylife, κι εγώ...

alkyoni, όσο είμαστε νέοι, όλα φαίνονται ευκολότερα. Ακόμη και μοναχικές στιγμές με τον εαυτό μας, μας βοηθούν να έρθουμε πιο κοντά στον εσωτερικό μας κόσμο.
Αλλά...
φεγγαροαγκαλιασμένη, δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι!

mad2luv, κουράγιο! Υποφέρεις και πονάς, αλλά μην το βάζεις κάτω! Μετά από ένα χωρισμό, η μοναξιά είναι παράφορη, αλλά απαραίτητη για να βρεις τις ισορροπίες σου.
stavros, και ήρθα και πέρασα και τέλεια!!!

αργυρένια, αν σου πω πως ένιωσα από παιδί αυτό το συναίσθημα?...
Λένε ότι όσοι δεν αντέχουν τη μοναξιά,δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους.Ίσως να ισχύει κι αυτό,δεν ξέρω.Τελευταία πάντως,αισθάνομαι τρελλή ανασφάλεια και ότι κάτι θα γίνει και θα απομείνω μόνη.
Βέβαια ούτε και ο συμβιβασμός είναι λύση.Να τρως και να σε τρώει κάποιος στη μάπα,μόνο για να μην είσαι μόνος.
vany, καλώς ήρθες!