Κυριακή, Ιουνίου 17, 2007

Χωρίς τίτλο...

Τη ζάλισε το ποτό.
Δεν αντέχει άλλο. Μην την κοιτάζεις, δε ξέρει τι να σου πει.
Θυμάσαι τότε, που ήταν μικρό κοριτσάκι και έτρεχε να κρυφτεί; Αναρωτιόταν αν θα την ψάξει κανείς. Αν θα λείψει σε κάποιον. Έτσι και τώρα, θέλει να τρέξει, να κρυφτεί. Πώς να σου το πει; Πώς να σου πει ότι την πληγώνεις; Η ματιά σου είναι τόσο βαθιά, διερευνητική κι αυτό τη διαλύει. Κι αν δεις τη ψυχή της; Αυτό δεν το αντέχει. Μια αγκαλιά, αυτό μόνο χρειάζεται. Αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Και μιλάς. Κι αυτή φοβάται. Φοβάται αυτό που θα της πεις. Φοβάται τη λάθος απάντηση. Θέλει να τρέξει. Φοβάται. Φοβάται εσένα, τον εαυτό της, το παρελθόν, το μέλλον…
 
posted by cindaki at 4:01 μ.μ., |

25 Comments:

« back home | Δημοσίευση σχολίου
  At Κυριακή, Ιουνίου 17, 2007 5:57:00 μ.μ. Blogger iLiAs said:
..είναι γλυκιά η ζάλη του ποτού, καμιά φορά!
Τους φόβους μας τους ξεπερνάμε, αντιμετωπίζοντας τους!
Μη νομίζεις πάντως πως και 'γω δεν έχω φόβους!
Να 'σαι καλά! :)
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 12:09:00 π.μ. Blogger Σπύρος Σεραφείμ said:
να μη φοβάται, εμείς είμαστε εδώ...
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 9:03:00 π.μ. Blogger Attalanti said:
Πόσα άσχημα ξορκίζει, πόσα καλά καλωσορίζει μια μόνο αγκαλιά. :)
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 11:23:00 π.μ. Blogger 3 parties a day said:
Μια αγκαλιά αρκεί, κι όμως στη θέση της λέμε λόγια που αλλιώς τα εννοούμε κι αλλιώς εκλαμβάνονται...
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 4:29:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
ilias, και ποιος δεν έχει φόβους! Αλλά έχεις δίκιο, μόνο αντιμετωπίζοντας τους τους ξεπερνάμε!

σπύρος να σαι καλά! :)
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 4:31:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
attalanti, ναι, μια αγκαλια κρύβει μεγάλη δύναμη...

3parties, έτσι είναι. Καμιά φορά τα λόγια περιττεύουν...
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 4:55:00 μ.μ. Blogger china girl said:
η αγκαλιά παρηγορεί την ώρα εκείνη μόνο, όταν τα χέρια λύνονται τί γίνεται τότε?
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 7:19:00 μ.μ. Blogger Αγγελική Στ. said:
Να μη φοβάται πια!! Δεν χρειάζεται!!
  At Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 11:01:00 μ.μ. Blogger Αλεξάνδρα said:
Πολλές φορές η σιωπή λέει τα πιο πολλά.
Το ποτό βοηθάει - πανάθεμά το - να κάνουμε το παραπάνω βήμα.
Νόμιζα πως μόνο εγω είχα τέτοιες ανησυχίες και με χαρά διαπιστώνω πως νιώσαν έτσι κι άλλοι.
Αχ, γιατί δεν μας δίνουν ΑΠΛΑ αυτό που χρειαζόμαστε;
Θέλει να τρέξει, μα θα μείνει...
  At Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007 3:07:00 μ.μ. Blogger par...alogos said:
Το έχω ξαναπεί;
Τι είναι η ζωή χωρίς φόβους;
Φαΐ χωρίς αλάτι...
Αρκεί να μην βάλεις πολύ...όσο χρειάζεται!!!

Καλημερούδια Σίντυ!!!
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 1:47:00 π.μ. Blogger mamba ...black mamba said:
αυτο ρε γαμωτο που κρυβομασταν για να μας ψαξει καποιος...τρελο πακετο...και αν δεν ερχοταν κανεις - γιατι υπηρχε το αρνι στην σουβλα και ήταν πολυ πιο ενδιαφερον- μας πιανανε τα υπαρξιακα για καναν μηνα. μην σου πω οτι ακομα τα θυμομαστε που και που...και τρεχουν τα υπαρξιακα μην και πιστεψουμε οτι τα ξεπερασαμε ολα αυτα...τι διαολο-κατασκευασμα ειναι αυτος ο ανθρωπος; και ποιο διαολο- ειναι αυτο το γαμημενο το κομματι που μου εχει κολησει στον εγκεφαλο;
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 3:29:00 π.μ. Blogger Unknown said:
μια αγκαλιά ξεπερνάει τους φόβους ;)
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 9:59:00 π.μ. Blogger Σπύρος said:
Μια αγκαλιά τον φόβο θα διώξει μακρια :)
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 9:54:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
chained, σου έχει δώσει δύναμη και ώθηση να ξετυλίξεις το νήμα σου...

sunshine, ίσως λίγο μόνο. Αλλά είναι εποικοδομητικός φόβος!

adiple, μα τι λες?!! Είμαστε πολλοί!
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 9:56:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
Γεια σου ρε par...aloge!!!
και φυσικά έχεις δίκιο!

mamba α, γι' αυτό κρυβόσουν όταν έμπαινε το αρνί! Κι εγώ νόμιζα πως το έκανες επειδή δεν σου άρεσε!!!
Ποιο τραγούδι;;;
  At Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007 9:56:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
street spirit, lockheart, αυτή η δύναμη της αγκαλιάς!
  At Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007 12:26:00 π.μ. Blogger patsiouri said:
Όλος ο κόσμος μία αγκαλιά!
  At Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007 2:53:00 π.μ. Blogger tzonakos said:
...φοβάται τη λάθος απάντηση....

...φοβάται οτι έκανε λάθος ;

... τι φοβάται πιότερο ;
τον άλλο ή τον εαυτό της ;
  At Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007 3:37:00 μ.μ. Blogger Paranoia said:
αχχχχ!
πες της
είμαστε βράχοι...
  At Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007 2:28:00 π.μ. Blogger drunksoul said:
Αντί να τρέξει να κρυφτεί καλύτερα θα ήταν να μιλήσει.Στη θεωρία τουλάχιστον αυτό είναι σωστό. Αν και όταν μιλήσεις θα πρέπει να είσαι έτοιμος και να ακούσεις, και αυτό μπορεί να πονέσει περισσότερο...
  At Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007 8:22:00 μ.μ. Blogger cindaki said:
tzonakos,μα τι άλλο; Φυσικά τον εαυτό της!
  At Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007 10:27:00 μ.μ. Blogger Φανή said:
το διαβασα και μου βγηκε ενας μεγαλος αναστεναγμος.. ειναι ο φοβος, ειναι οι ανασφαλειες, ειναι.. ειναι.. ειναι.. ενα σωρο πραγματα και ολα ξεχνιουνται με μια μονο αγκαλια, ακουγοντας ο ενας τους χτυπους της καρδιας του αλλου..
μια αγκαλια λιγων λεπτων σου γεμιζει το κενο αμετρητων αδειων ωρων.. :)
  At Σάββατο, Ιουνίου 23, 2007 9:01:00 μ.μ. Blogger mad2luv said:
αυτο χρειαζομουν τωρα να διαβασω...αυτο περιμενα..μια απαντηση του..και αυτη ηταν "τελος"...
  At Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007 11:59:00 π.μ. Blogger cindaki said:
fani, ακριβώς έτσι κοριτσάκι μου!!
  At Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007 6:32:00 μ.μ. Blogger ekanou said:
"Μια αγκαλιά, αυτό μόνο χρειάζεται."

Καμιά φορά μια αγκαλιά είναι το τελευταίο που χρειάζεται. Μια αγκαλιά που τα άλλωτε "τα πάντα ξωρκίζει" πολλές φορές - δυστυχώς - δημιουργεί εικονικές και ευθραυστες πραγματικότητες και προσωρινά κρύβει όλα τα προβλήματα και τους φόβους. Καμιά φόρά ενώ και οι δυό ξέρουν πως με μια αγκαλιά όλα θα ξεχαστούν πρέπει να έχουν τη δύναμη να μην την επιζητήσουν αλλά να κοιτάξουν τα προβλήματα, τους φόβους και τις ανασφάλιες κατάματα και να τα αντιμετωπίσουν. Θέλει κι αυτό μεγάλο κουράγιο και δύναμη, μεγαλύτερη από μια αγκαλιά.

Δυστυχώς είναι πολλές φορές που καθένας είναι μόνος του απέναντι στο "θηρίο" και πρέπει να είναι μόνος του.


« back home | Δημοσίευση σχολίου