sofi-k

Τον είχε ερωτευτεί τρελά!
Αλλά περισσότερο από έρωτα, αυτό που ένιωθε ήταν αγάπη!
Τον αγαπούσε πολύ!
Και τώρα αυτός είχε φύγει…
Όλες του οι υποσχέσεις, όλα τα λόγια γκρεμίστηκαν σαν χάρτινος πύργος…
Πως μπορούσε να το ξεπεράσει;
Δύσκολο συναίσθημα η μοναξιά. Και το έλεγε αυτήν, που πριν τον ερχομό του στη ζωή της, ήταν πάντα μόνη. Έτσι είχε μάθει. Αυτός όμως τα άλλαξε όλα.
Και πώς να το αντέξει τώρα;

Στεκόταν στο γεφυράκι, το γεφυράκι τους, εκεί που τυχαία είχαν γνωριστεί.
Ακούμπησε με την πλάτη στα ξύλινα κάγκελα.

Κάποτε έλεγε πως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να νιώθει συναισθήματα, ότι κι αν ήταν αυτά. Χαρά, θλίψη, έρωτας, αγάπη, λύπη. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός μόνο όταν νιώθει, και όχι όταν είναι νεκρωμένος από συναισθήματα. Τόσο πολύ την είχε σημαδέψει η μοναξιά που αναζητούσε έντονα κάτι να την κάνει να νιώσει.
Και πάνω από όλα αναζητούσε να έρθει κάποιος στη ζωή της που θα την αναστατώσει!
Θα φέρει τα πάνω κάτω!
Και αυτός ήρθε…
Πόσο μετανιωμένη ένιωθε.
Και πόσο δεν μετάνιωνε καθόλου συγχρόνως!
Πως όμως;
Πως μπορεί να ζήσει κάποιος μετά από έναν τόσο μεγάλο έρωτα;
Όταν έχεις δει, έχεις βιώσει τόσο έντονα συναισθήματα;
Πόσο σε πληγώνει η απουσία τους…
Ήταν εγωιστικό, το ήξερε. Όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Άρχισε να βρέχει…
Άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν.
Τα μάτια της έγιναν βρύσες, ξεχασμένες ανοιχτές.
Και η καρδιά της πληγή ανοιχτή…
Ήξερε ότι θα βρει τη δύναμη να το παλέψει… Δεν ήταν έτοιμη ακόμη όμως και το ήξερε και αυτό. Πρώτα έπρεπε να θρηνήσει, να κλάψει, να αδειάσει…

Κοίταξε το ποταμάκι από κάτω. Ταραγμένο κι αυτό…
Από μακριά ακούστηκε ένα τραγούδι

Διώξε τη λύπη παλικάρι,
Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι…