Τρίτη, Σεπτεμβρίου 05, 2006

Χωρίς τίτλο...

Τον είχε ερωτευτεί τρελά!
Αλλά περισσότερο από έρωτα, αυτό που ένιωθε ήταν αγάπη!
Τον αγαπούσε πολύ!
Και τώρα αυτός είχε φύγει…
Όλες του οι υποσχέσεις, όλα τα λόγια γκρεμίστηκαν σαν χάρτινος πύργος…
Πως μπορούσε να το ξεπεράσει;
Δύσκολο συναίσθημα η μοναξιά. Και το έλεγε αυτήν, που πριν τον ερχομό του στη ζωή της, ήταν πάντα μόνη. Έτσι είχε μάθει. Αυτός όμως τα άλλαξε όλα.
Και πώς να το αντέξει τώρα;

Στεκόταν στο γεφυράκι, το γεφυράκι τους, εκεί που τυχαία είχαν γνωριστεί.
Ακούμπησε με την πλάτη στα ξύλινα κάγκελα.

Κάποτε έλεγε πως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να νιώθει συναισθήματα, ότι κι αν ήταν αυτά. Χαρά, θλίψη, έρωτας, αγάπη, λύπη. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός μόνο όταν νιώθει, και όχι όταν είναι νεκρωμένος από συναισθήματα. Τόσο πολύ την είχε σημαδέψει η μοναξιά που αναζητούσε έντονα κάτι να την κάνει να νιώσει.
Και πάνω από όλα αναζητούσε να έρθει κάποιος στη ζωή της που θα την αναστατώσει!
Θα φέρει τα πάνω κάτω!
Και αυτός ήρθε…
Πόσο μετανιωμένη ένιωθε.
Και πόσο δεν μετάνιωνε καθόλου συγχρόνως!
Πως όμως;
Πως μπορεί να ζήσει κάποιος μετά από έναν τόσο μεγάλο έρωτα;
Όταν έχεις δει, έχεις βιώσει τόσο έντονα συναισθήματα;
Πόσο σε πληγώνει η απουσία τους…
Ήταν εγωιστικό, το ήξερε. Όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Άρχισε να βρέχει…
Άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν.
Τα μάτια της έγιναν βρύσες, ξεχασμένες ανοιχτές.
Και η καρδιά της πληγή ανοιχτή…
Ήξερε ότι θα βρει τη δύναμη να το παλέψει… Δεν ήταν έτοιμη ακόμη όμως και το ήξερε και αυτό. Πρώτα έπρεπε να θρηνήσει, να κλάψει, να αδειάσει…

Κοίταξε το ποταμάκι από κάτω. Ταραγμένο κι αυτό…
Από μακριά ακούστηκε ένα τραγούδι

Διώξε τη λύπη παλικάρι,
Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι…
 
posted by cindaki at 1:55 μ.μ., |

7 Comments:

Αυτά τα μικρά πράγματα είναι που όταν επιστρέφουν προκαλούν μελαγχολία και νοσταλγία...
Ή, μάλλον, δεν επιστρέφουν, γιατί απλώς δεν έχουν φύγει ποτέ.

Οι υποσχέσεις... τα λόγια... ένα γεφυράκι...

Όλα σαν ένα καταθλιπτικό τραγούδι που έρχεται από μακριά...
"(...) Και από τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από τη πρώτη ποίηση της ζωής μας
σας μουσική τη νύχτα, μακρυνή, που σβύνει"

Με αγάπη

Παράγραφος
Πάντως αν θέλεις του δίνουμε ραντεβού στο γεφυράκι και τον κάνουμε οι δυό μας μαύρο στο ξύλο... τι λές?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
jason
από ένα τραγούδι μπορούν να ξεκινήσουν πολλά...

boy on a chair
θα το κοιτάξω σίγουρα!
maika
ας το αφήσουμε προς το παρόν το ξύλο!
πάντως αν σε χρειαστώ, σίγουρα θα σε φωνάξω!!!
paragrafos
τι όμορφο! Πολλά φιλιά καλή μου!